متن عربی
89.وَ مِنْ خُطبَةٍ لَهُ عَلیهِ السَّلامُ فی الرسول الأعظم (صلی الله علیه و آله) و بلاغ الإمام عنه
- أرْسَلَهُ عَلَى حِینِ فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ،
- وَ طُولِ هَجْعَةٍ مِنَ الْاُمَمِ،
- وَ اعْتِزَامٍ مِنَ الْفِتَنِ، وَ انْتِشَارٍ مِنَ الْاُمُورِ،
- وَ تَلَظٍّ مِنَ الْحُرُوبِ، وَ الدُّنْیَا کَاسِفَةُ النُّورِ،
- ظَاهِرَةُ الْغُرُورِ؛ عَلَى حِینِ اصْفِرَارٍ مِنْ وَرَقِهَا،
- وَ إِیَاسٍ مِنْ ثَمَرِهَا، وَ اغْوِرَارٍ مِنْ مَائِهَا،
- قَدْ دَرَسَتْ مَنَارُ الْهُدَى، وَ ظَهَرَتْ أَعْلاَمُ الرَّدَى،
- فَهِیَ مُتَجَهِّمَةٌ لِاَهْلِهَا، عَابِسَةٌ فِی وَجْهِ طَالِبِهَا.
- ثَمَرُهَا الْفِتْنَةُ، وَ طَعَامُهَا الْجِیفَةُ،
- وَ شِعَارُهَا الْخَوْفُ، وَ دِثَارُهَا السَّیْفُ.
- فَاعْتَبِرُوا عِبَادَ اللّهِ، وَ اذْکُرُوا تِیْکَ الَّتِی آبَاؤُکُمْ وَ إِخْوَانُکُمْ بِهَا مُرْتَهَنُونَ،
- وَ عَلَیْهَا مُحَاسَبُونَ.
- وَ لَعَمْرِی مَا تَقَادَمَتْ بِکُمْ وَ لَابِهِمُ الْعُهُودُ،
- وَ لا خَلَتْ فِیَما بَیْنَکُمْ وَ بَیْنَهُمُ الْاَحْقَابُ وَ الْقُرُونُ،
- وَ مَا أَنْتُمُ الْیَوْمَ مِنْ یَوْمَ کُنْتُمْ فِی أَصْلَابِهِمْ بِبَعِیدٍ.
- وَ اللّهِ مَا أَسْمَعَکُمُ الرَّسُولُ شَیْئاً
- إِلَّا وَهَا أَنا ذَا مُسْمِعُکُمُوهُ،
- وَ مَا أَسْمَاعُکُمُ الْیَوْمَ بِدُونِ أَسْمَاعِکُمْ بِالْاَمْسِ،
- وَ لا شُقَّتْ لَهُمُ الْاَبْصَارُ، وَ لا جُعِلَتْ لَهُمُ الْاَفْئِدَةُ فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ،
- إِلَّا وَقَدْ أُعْطِیْتُمْ مِثْلَهَا فِی هذَا الزَّمَانِ.
- وَ وَاللّهِ مَا بَصِّرْتُمْ بَعْدَهُمْ شَیْئاً جَهِلُوهُ،
- وَلا أُصْفِیْتُمْ بِهِ وَحُرِمُوهُ،
- وَ لَقَدْ نَزَلَتْ بِکُمُ الْبَلِیَّةُ جَائِلاً خِطَامُهَا، رِخْواً بِطَانُهَا،
- فَلا یَغُرَّنَّکُمْ مَا أَصْبَحَ فِیهِ أَهْلُ الْغُرُورِ،
- فَإِنَّمَا هُوَ ظِلٌّ مَمْدُودٌ، إِلَى أَجَلٍ مَعْدُودٍ.
متن فارسی
89.از خطبه هاى آن حضرت است درباره چگونگى ظهور پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و انجام رسالت هاى او توسط امام (علیه السلام)
- ترسیم عصر جاهلیت: خداوند پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) را هنگامى فرستاد که مدّت ها از بعثت پیامبر پیشین گذشته بود
- و (لذا) امّت ها در خواب عمیقى فرو رفته بودند
- و فتنه ها مردم را هدف گرفته بود؛ در زمانى که اعمال خلاف در میان مردم منتشر بود
- و آتش جنگ ها زبانه مى کشید؛ دنیا بى نور
- و پر از مکر و غرور بود؛در آن زمان که برگ هاى زندگى به زردى گراییده
- و امید از بارورى درختانش، قطع شده و آب هایش در زمین فرو رفته بود؛
- مناره هاى هدایت، کهنه و فرسوده، و پرچم هاى ضلالت و هلاکت، آشکار گشته بود؛
- دنیا در برابر اهلش قیافه اى خشن و در مقابل طالبانش چهره اى عبوس داشت؛
- میوه اش فتنه بود و طعامش مردار؛
- در درون، وحشت و اضطراب، و در برون، شمشیر حکومت مى کرد.
- عبرت آمیزى از عصر جاهلیت: اى بندگان خدا! عبرت گیرید، و شرایطى را که پدران و برادرانتان (که از جهان رخت بربسته اند) در گروى آن هستند
- و در برابر آن محاسبه مى شوند، به یاد آرید.
- به جانم سوگند! پیمان ویژه اى با شما و آن ها بسته نشده است (و هیچ کس از مجازات الهى مصونیت ندارد)
- و هنوز روزگار زیادى میان من و شما و آن ها فاصله نیفتاده است
- و امروزِ شما از آن روز که در صلب آن ها بودید، زیاد دور نیست (و چیزى نمى گذرد که راهى دیار عدم مى شوید)،
- به خدا سوگند! رسول خدا (صلی الله علیه و آله) چیزى به آن ها گوشزد نکرد،
- مگر این که من همان را به شما گوشزد مى کنم
- و شنوایى امروز شما از شنوایى دیروزتان کمتر نیست؛
- چشم ها و قلب هایى در آن زمان به آن ها داده نشد،
- مگر این که مثل آن، امروز به شما بخشیده شده است (پس چرا نمى بیند و نمى شنوید؟)،
- به خدا سوگند! بعد از آن ها چیزى به شما نشان داده نشده که بر آنان مجهول باشد
- و شما به چیزى اختصاص نیافتید که آنان از آن محروم شده باشند (و خداوند به شما وعده خاصى براى رهایى از عذابش نداده است.)
- به یقین بلا بر شما نازل شده، بلایى که مهارش رها گردیده و تنگ آن سست است (و قابل کنترل نیست)
- بنابراین، نعمت ها و پیروزى هاى موقّتى دنیا، که مغرورانِ فریب خورده در آن هستند، شما را نفریبد،
- که این سایه اى است گسترده شده تا سرآمدى معیّن (و عمرش بسیار کوتاه است).