متن عربی

140.وَ مِنَ الْکَلَام‏ لَه‏ علیه السلام  فی النَّهْیِ عَنْ غِیْبَةِ النّاسِ

1. وَ إِنَّمَا یَنْبَغِی لِاَهْلِ الْعِصْمَةِ
2. وَ الْمَصْنُوعِ إِلَیْهِمْ فِی السَّلاَمَةِ أَنْ یَرْحَمُوا أَهْلَ الذُّنُوبِ وَ الْمَعْصِیَةِ،
3. وَ یَکُونَ الشُّکْرُ هُوَ الْغَالِبَ عَلَیْهِمْ،
4. وَ الْحَاجِزَ لَهُمْ عَنْهُمْ، فَکَیْفَ بِالْعَائِبِ الَّذِی عَابَ أَخَاهُ، وَ عَیَّرَهُ بِبَلْوَاهُ.
5. أَمَا ذَکَرَ مَوْضِعَ سَتْرِ اللّهِ عَلَیْهِ مِنَ ذُنُوبِهِ مِمَّا هُوَ أَعْظَمُ مِنْ الذَّنْبِ الَّذِی عَابَهُ بِهِ!
6. وَ کَیْفَ یَذُمُّهُ بِذَنْبٍ قَدْ رَکِبَ مِثْلَهُ!
7. فَإِنْ لَمْ یَکُنْ رَکِبَ ذَلِکَ الذَّنْبَ بِعَیْنِهِ،
8. فَقَدْ عَصَى اللّهَ فِیَما سِوَاهُ، مِمَّا هُوَ أَعْظَمُ مِنْهُ.
9. وَ ایْمُ اللّهِ لَئِنْ لَمْ یَکُنْ عَصَاهُ فِی الْکَبِیرِ،
10. وَ عَصَاهُ فِی الصَّغِیرِ، لَجَرْاتُهُ عَلَى عَیْبِ النَّاسِ أَکْبَرُ!
11. یَا عَبْدَاللّهِ، لا تَعْجَلْ فِی عَیْبِ أَحَدٍ بِذَنْبِهِ، فَلَعَلَّهُ مَغْفُورٌ لَهُ،
12. وَ لا تَأْمَنْ عَلَى نَفْسِکَ صَغِیرَ مَعْصِیَةٍ، فَلَعَلَّکَ مُعَذَّبٌ عَلَیْهِ.
13. فَلْیَکْفُفْ مَنْ عَلِمَ مِنْکُمْ عَیْبَ غَیْرِهِ، لِمَا یَعْلَمُ مِنْ عَیْبِ نَفْسِهِ،
14. وَ لْیَکُنِ الشُّکْرُ شَاغِلاً لَهُ عَلَى مُعَافَاتِهِ مِمَّا ابْتُلِیَ بِهِ غَیْرُهُ.

متن فارسی

140.از سخنان آن حضرت است نهى مردم از غیبت کردن

1. طرق پیشگیرى از غیبت و عیب جویى: سزاوار است آن هایى که از عیوبى پاک اند
2. و از گناه، سالم نگه داشته شده اند، به گنهکاران و اهل معصیت ترحم کنند
3. و شکر وسپاس خدا، چنان بر وجود آنان غلبه کند
4. که آن ها را از عیب جویى و غیبت دیگران بازدارد. چگونه آن عیب جو بر برادر خود عیب مى گیرد و او را به دلیل بلایى که گرفتار شده است، سرزنش مى کند (در حالى که خودش نیز خالى از عیب نیست و خداوند با لطفش، بر آن پرده افکنده است)؟
5.  آیا به خاطر نمى آورد که آنچه خدا از گناهان او مستور داشته، (گاه) بزرگتر از گناهى است که بر دیگران عیب مى گیرد؟
6.  (راستى) چگونه دیگرى را مذمّت مى کند براى گناهى که خود مثل آن را مرتکب شده است،
7. و اگر به آن گناه آلوده نشده،
8. (شاید) معصیت دیگرى کرده که از آن بزرگتر است؟ (پس چرا به اصلاح خویش نمى پردازد؟!)
9. به خدا سوگند! حتى اگر خدا را در گناهان کبیره عصیان نکرده،
10. و تنها صغیره اى انجام داده، همین جرأتش بر عیب جویى مردم گناه بزرگترى است!
11. اى بنده خدا! در عیب جویى هیچ کس براى گناهى که انجام داده است شتاب مکن، شاید او آمرزیده شده باشد،
12. و درباره گناه کوچکى که خود انجام داده اى ایمن مباش، شاید به خاطر آن مجازات شوى،
13. بنابراین، هر کدام از شما که از عیب دیگرى آگاه شد، به سبب آنچه از عیب خود مى داند، از عیب جویى او خوددارى کند، و اگر کسى از عیب و گناهى پاک است،
14.  باید شکر و سپاس این نعمت، او را از عیب جویى کسى که به آن عیب و گناه مبتلا شده است، بازدارد.