متن عربی

139- و من کلام له (علیه السلام) فی النهی عن سماع الغیبة و فی الفرق بین الحق و الباطل:
أَیهَا النَّاسُ مَنْ عَرَفَ مِنْ أَخِیهِ وَثِیقَةَ دِینٍ وَ سَدَادَ طَرِیقٍ فَلَا یسْمَعَنَّ فِیهِ أَقَاوِیلَ الرِّجَالِ أَمَا إِنَّهُ قَدْ یرْمِی الرَّامِی وَ تُخْطِئُ السِّهَامُ وَ یحِیلُ الْکلَامُ وَ بَاطِلُ ذَلِک یبُورُ وَ اللَّهُ سَمِیعٌ وَ شَهِیدٌ أَمَا إِنَّهُ لَیسَ بَینَ الْحَقِّ وَ الْبَاطِلِ إِلَّا أَرْبَعُ أَصَابِعَ.
فسُئل (علیه السلام) عن معنی قوله هذا فجمع أصابعه و وضعها بین أذنه و عینه ، ثم قال:الْبَاطِلُ أَنْ تَقُولَ سَمِعْتُ وَ الْحَقُّ أَنْ تَقُولَ رَأَیتُ.

متن فارسی

درباره نهی از غیبت

کلامی است از امیرمومنان علیه السلام:
 ای مردم، هر کس، استحکام دین و استواری راه برادرش را، شناخت، پس البته و قطعا نباید به سخن دیگران درباره او، گوش فرا دارد، آگاه باشید و بدانید که به راستی گاهی تیرانداز، تیر می اندازد، اما تیر او به خطا می رود، همچنین ممکن است، سخن از راه صواب و درست بر کنار گردد اما سرانجام آنچه باطل و نادرست است، از میان می رود، و خداوند شنوا و آگاه است، آگاه باشید که به راستی میان حق و باطل، تنها چهار انگشت فاصله است، (در این هنگام، معنی این سخن را از امیرالمومنین علیه السلام پرسیدند، پس آن حضرت، انگشتان خود را جمع کرد و در میان گوش و چشمش نهاد، آنگاه فرمود: باطل آن است که بگویی شنیدم، و حق آن است که بگویی دیدم .