متن عربی

49.و من کتاب له (علیه السلام) إلی معاوية أيضا :
أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ الدُّنْيَا مَشْغَلَةٌ عَنْ غَيْرِهَا وَ لَمْ يُصِبْ صَاحِبُهَا مِنْهَا شَيْئاً إِلَّا فَتَحَتْ لَهُ حِرْصاً عَلَيْهَا وَ لَهَجاً بِهَا وَ لَنْ يَسْتَغْنِيَ صَاحِبُهَا بِمَا نَالَ فِيهَا عَمَّا لَمْ يَبْلُغْهُ مِنْهَا وَ مِنْ وَرَاءِ ذَلِک فِرَاقُ مَا جَمَعَ وَ نَقْضُ مَا أَبْرَمَ وَ لَوِ اعْتَبَرْتَ بِمَا مَضَی حَفِظْتَ مَا بَقِيَ وَ السَّلَامُ .
 

متن فارسی

نامه ای است از اميرالمومنين (علیه السلام)به او (معاويه):

اما بعد از ستايش خدا و درود بر پيامبر (صلی الله عليه و آله ) پس به راستی، دنيا محل سرگرم شدن و غافل شدن و فراموش کردن غير آن (يعنی آخرت) است، صاحب دنيا، به چيزی از آن نرسيده، جز اينکه دنيا دری از حرص را به روی او گشوده و حرصی شديد را نسبت به دنيا برای او به وجود آورده است، و دارنده دنيا با آنچه از آن به دست آورده هرگز خود را از چيزهايی از آن که به دست نياورده، بی نياز نمی داند، اما از پی اين علاقه و حرص شديد به دنيا، جدايی از اموال و کالاهايی است که گرد آورده و از هم پاشيده شدن چيزهايی است که برای خود محکم و استوار ساخته است و اگر تو از آنچه از عمرت گذشته عبرت بگيری، مقداری را که باقيمانده، حفظ خواهی کرد و از آن به سود خود بهره خواهی گرفت.
 و سلام به کسانی که شايستگی آن را دارند.