چون سختى ها به نهايت رسد، گشايش پديد آيد، و آن هنگام كه حلقه هاى بلا تنگ گردد آسايش فرا رسد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  دگرگونی ارزشها ( حکمت شماره 102 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

102 - وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:

  1. يَأْتى عَلَى النّاسِ زَمانٌ لايُقَرَّبُ فيهِ اِلاَّ الْماحِلُ،
  2. وَ لايُظَرَّفُ فيهِ اِلاَّ الْفاجِرُ، وَ لايُضَعَّفُ فيهِ اِلاَّ الْمُنْصِفُ.
  3. يَعُدُّونَ الصَّدَقَةَ فيهِ غُرْماً، وَصِلَةَ الرَّحِمِ مَنّاً،
  4. وَالْعِبادَةَ اسْتِطالَةً عَلَى النّاسِ.
  5. فَعِنْدَ ذلِكَ يَكُونُ السُّلْطانُ بِمَشُورَةِ الاِْماءِ،
  6. وَ اِمارَةِ الصِّبْيانِ، وَ تَدْبيرِ الْخِصْيانِ.

متن فارسی

و آن حضرت فرمود:

  1. مردم را روزگاری‌ آید که جز سخن چین مقرّب نشود،
  2. و غیر بدکار خوش طبع و مقبول نیفتد، و جز منصف را ناتوان نشمارند.
  3. کمک به محتاجان را خسارت دانند، صله رحم را منّت گذارند،
  4. و بندگی‌ را سبب برتری‌ جویی‌ بر مردم قرار دهند.
  5.  در آن زمان حکومت به مشورت کنیزان،
  6. و فرمانروایی‌ بچه ها و تدبیر خواجه سراهاست.
قبلی بعدی