ستودن بيش از آنچه كه سزاوار است نوعى چاپلوسى ، و كمتر از آن ، درماندگى يا حسادت است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  درباره فرزندش امام حسن ( خطبه شماره 198 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

 (198) (و من كلام له ( عليه السلام  ) في بعض أيام صفين و قد رأى الحسن ابنه ( عليه السلام  )يتسرع إلى الحرب

  1. امْلِكُوا عَنِّي هَذَا الْغُلَامَ لَا يَهُدُّنِي
  2. فَإِنَّنِي أَنْفَسُ بِهَذَيْنِ (يَعْنِي الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ ( عليهماالسلام  ) عَلَى الْمَوْتِ لِئَلَّا يَنْقَطِعَ بِهِمَا نَسْلُ رَسُولِ اللَّهِ (صلى الله عليه وآله و سلم)
  3. قوله ( عليه السلام  ) املكوا عني هذا الغلام من أعلى الكلام و أفصحه.

متن فارسی

198 سخنى از آن حضرت (علیه السلام) در يكى از روزهاى جنگ صفين فرزندش حسن (علیه السلام) را ديد كه به جنگ مى شتابد و چنين فرمود:

  1. نگه داريد و مانع شويد اين پسر را از جنگ تا با مرگ خود پشت مرا نشكند.
  2. نمى خواهم كه اين دو [يعنى حسن و حسين (علیه السلام)] به كام مرگ افتند و با مرگ آنها نسل رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) منقطع شود.
  3. سخن امام كه مى گويد: «املكوا عنى هذا الغلام» از برترين سخنان و فصيح ترين آنهاست.
قبلی بعدی