شايسته نيست به سخنى كه از دهان كسى خارج شد، گمان بد ببرى ، چرا كه براى آن برداشت نيكويى مى توان داشت.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه (سید جعفر شهیدی)  >  درباره زبير و بيعت او ( خطبه شماره 8 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

8-  و من كلام له ( عليه السلام ) يعني به الزبير في حال اقتضت ذلك و يدعوه للدخول في البيعة ثانية :
يَزْعُمُ أَنَّهُ قَدْ بَايَعَ بِيَدِهِ وَ لَمْ يُبَايِعْ بِقَلْبِهِ فَقَدْ أَقَرَّ بِالْبَيْعَةِ وَ ادَّعَى الْوَلِيجَةَ فَلْيَأْتِ عَلَيْهَا بِأَمْرٍ يُعْرَفُ وَ إِلَّا فَلْيَدْخُلْ فِيمَا خَرَجَ مِنْهُ .


متن فارسی

و از خطبه ‏هاى اوست  كه بدان زبير را در نظر دارد و در حالى كه مقتضى آن بوده، فرموده است.

پندارد با دستش بيعت كرده است، نه با دلش. پس بدان چه به دستش كرده اعتراف مى كند، و به آنچه به دلش بوده ادعا. پس بر آنچه ادعا كند روشن بايد، يا در آنچه بود و از آن بيرون رفت درآيد.

قبلی بعدی