متن عربی

75- و من خطبة له (علیه السلام) فی الحث علی العمل الصالح :
رَحِمَ اللَّهُ امْرَأً سَمِعَ حُکماً فَوَعَی وَ دُعِی إِلَی رَشَادٍ فَدَنَا وَ أَخَذَ بِحُجْزَةِ هَادٍ فَنَجَا رَاقَبَ رَبَّهُ وَ خَافَ ذَنْبَهُ قَدَّمَ خَالِصاً وَ عَمِلَ صَالِحاً اکتَسَبَ مَذْخُوراً وَ اجْتَنَبَ مَحْذُوراً وَ رَمَی غَرَضاً وَ أَحْرَزَ عِوَضاً کابَرَ هَوَاهُ وَ کذَّبَ مُنَاهُ جَعَلَ الصَّبْرَ مَطِیةَ نَجَاتِهِ وَ التَّقْوَی عُدَّةَ وَفَاتِهِ رَکبَ الطَّرِیقَةَ الْغَرَّاءَ وَ لَزِمَ الْمَحَجَّةَ الْبَیضَاءَ اغْتَنَمَ الْمَهَلَ وَ بَادَرَ الْأَجَلَ وَ تَزَوَّدَ مِنَ الْعَمَلِ.

متن فارسی

اندرز
خطبه ای است از امیرمومنان علیه السلام:
 خدا رحمت کند کسی را که سخن حکمت آمیزی را شنید و آنگاه آن را در خود نگاه داشت و چون به رشد و صلاحی خوانده شد، به آن نزدیک گردید، و دامن انسانی راهنما را گرفت و به او پناه برد و نجات یافت، مراقب و مواظب (فرمانهای) پروردگار خود شد و از گناهان خود، بیمناک گردید، عملی را که خالص برای خدا بوده، جلوتر از خود (قبل از مرگ خود به آن جهان) فرستاد و کاری نیک و صالح انجام داد، ذخیره ای برای آخرت به دست آورد و از منهیات الهی دوری گزید، به حق توجه کرد و به آن رسید و عوض این کار را (که پاداش آخرت است) دریافت داشت، بر هوای نفس خود غلبه کرد و آرزوهای خویش را دروغ دانست، صبر و شکیبایی را مرکب راهواری برای نجات خود قرار داد و تقوی را توشه سفر مرگ خود ساخت، راه روشن و واضح را پیمود و همواره در راهی بزرگ و درخشان گام برداشت و مهلتی را که در دنیا دارا بود، غنیمت شمارد بر مرگ پیشدستی کرد و از عمل صالح توشه ای برای آخرت فراهم نمود. (پیش از آنکه از دنیا برود، با انجام عمل نیک، توشه آخرت را آماده ساخت)