خانه > نهی مردم از غیبت کردن ( خطبه شماره 140 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
140.وَ مِنَ الْکَلَام لَه علیه السلام فی النَّهْیِ عَنْ غِیْبَةِ النّاسِ
- وَ إِنَّمَا یَنْبَغِی لِاَهْلِ الْعِصْمَةِ
- وَ الْمَصْنُوعِ إِلَیْهِمْ فِی السَّلاَمَةِ أَنْ یَرْحَمُوا أَهْلَ الذُّنُوبِ وَ الْمَعْصِیَةِ،
- وَ یَکُونَ الشُّکْرُ هُوَ الْغَالِبَ عَلَیْهِمْ،
- وَ الْحَاجِزَ لَهُمْ عَنْهُمْ، فَکَیْفَ بِالْعَائِبِ الَّذِی عَابَ أَخَاهُ، وَ عَیَّرَهُ بِبَلْوَاهُ.
- أَمَا ذَکَرَ مَوْضِعَ سَتْرِ اللّهِ عَلَیْهِ مِنَ ذُنُوبِهِ مِمَّا هُوَ أَعْظَمُ مِنْ الذَّنْبِ الَّذِی عَابَهُ بِهِ!
- وَ کَیْفَ یَذُمُّهُ بِذَنْبٍ قَدْ رَکِبَ مِثْلَهُ!
- فَإِنْ لَمْ یَکُنْ رَکِبَ ذَلِکَ الذَّنْبَ بِعَیْنِهِ،
- فَقَدْ عَصَى اللّهَ فِیَما سِوَاهُ، مِمَّا هُوَ أَعْظَمُ مِنْهُ.
- وَ ایْمُ اللّهِ لَئِنْ لَمْ یَکُنْ عَصَاهُ فِی الْکَبِیرِ،
- وَ عَصَاهُ فِی الصَّغِیرِ، لَجَرْاتُهُ عَلَى عَیْبِ النَّاسِ أَکْبَرُ!
- یَا عَبْدَاللّهِ، لا تَعْجَلْ فِی عَیْبِ أَحَدٍ بِذَنْبِهِ، فَلَعَلَّهُ مَغْفُورٌ لَهُ،
- وَ لا تَأْمَنْ عَلَى نَفْسِکَ صَغِیرَ مَعْصِیَةٍ، فَلَعَلَّکَ مُعَذَّبٌ عَلَیْهِ.
- فَلْیَکْفُفْ مَنْ عَلِمَ مِنْکُمْ عَیْبَ غَیْرِهِ، لِمَا یَعْلَمُ مِنْ عَیْبِ نَفْسِهِ،
- وَ لْیَکُنِ الشُّکْرُ شَاغِلاً لَهُ عَلَى مُعَافَاتِهِ مِمَّا ابْتُلِیَ بِهِ غَیْرُهُ.
متن فارسی
140.از سخنان آن حضرت است نهى مردم از غیبت کردن
- طرق پیشگیرى از غیبت و عیب جویى: سزاوار است آن هایى که از عیوبى پاک اند
- و از گناه، سالم نگه داشته شده اند، به گنهکاران و اهل معصیت ترحم کنند
- و شکر وسپاس خدا، چنان بر وجود آنان غلبه کند
- که آن ها را از عیب جویى و غیبت دیگران بازدارد. چگونه آن عیب جو بر برادر خود عیب مى گیرد و او را به دلیل بلایى که گرفتار شده است، سرزنش مى کند (در حالى که خودش نیز خالى از عیب نیست و خداوند با لطفش، بر آن پرده افکنده است)؟
- آیا به خاطر نمى آورد که آنچه خدا از گناهان او مستور داشته، (گاه) بزرگتر از گناهى است که بر دیگران عیب مى گیرد؟
- (راستى) چگونه دیگرى را مذمّت مى کند براى گناهى که خود مثل آن را مرتکب شده است،
- و اگر به آن گناه آلوده نشده،
- (شاید) معصیت دیگرى کرده که از آن بزرگتر است؟ (پس چرا به اصلاح خویش نمى پردازد؟!)
- به خدا سوگند! حتى اگر خدا را در گناهان کبیره عصیان نکرده،
- و تنها صغیره اى انجام داده، همین جرأتش بر عیب جویى مردم گناه بزرگترى است!
- اى بنده خدا! در عیب جویى هیچ کس براى گناهى که انجام داده است شتاب مکن، شاید او آمرزیده شده باشد،
- و درباره گناه کوچکى که خود انجام داده اى ایمن مباش، شاید به خاطر آن مجازات شوى،
- بنابراین، هر کدام از شما که از عیب دیگرى آگاه شد، به سبب آنچه از عیب خود مى داند، از عیب جویى او خوددارى کند، و اگر کسى از عیب و گناهى پاک است،
- باید شکر و سپاس این نعمت، او را از عیب جویى کسى که به آن عیب و گناه مبتلا شده است، بازدارد.
قبلی بعدی
