خانه > ترجمه ( عبدالمحمد آیتی) > فانی بودن دنیا ( خطبه شماره 145 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
(145) (و من خطبة له ( عليه السلام )
- أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا أَنْتُمْ فِي هَذِهِ الدُّنْيَا غَرَضٌ تَنْتَضِلُ فِيهِ الْمَنَايَا
- مَعَ كُلِّ جُرْعَةٍ شَرَقٌ
- وَ فِي كُلِّ أُكْلَةٍ غَصَصٌ
- لَا تَنَالُونَ مِنْهَا نِعْمَةً إِلَّا بِفِرَاقِ أُخْرَى
- وَ لَا يُعَمَّرُ مُعَمَّرٌ مِنْكُمْ يَوْماً مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا بِهَدْمِ آخَرَ مِنْ أَجَلِهِ
- وَ لَا تُجَدَّدُ لَهُ زِيَادَةٌ فِي أُكْلَةٍ إِلَّا بِنَفَادِ مَا قَبْلَهَا مِنْ رِزْقِهِ
- وَ لَا يَحْيَا لَهُ أَثَرٌ إِلَّا مَاتَ لَهُ أَثَرٌ
- وَ لَا يَتَجَدَّدُ لَهُ جَدِيدٌ إِلَّا بَعْدَ أَنْ يَخْلُقَ لَهُ جَدِيدٌ
- وَ لَا تَقُومُ لَهُ نَابِتَةٌ إِلَّا وَ تَسْقُطُ مِنْهُ مَحْصُودَةٌ
- وَ قَدْ مَضَتْ أُصُولٌ نَحْنُ فُرُوعُهَا
- فَمَا بَقَاءُ فَرْعٍ بَعْدَ ذَهَابِ أَصْلِهِ
- (منها)
- وَ مَا أُحْدِثَتْ بِدْعَةٌ إِلَّا تُرِكَ بِهَا سُنَّةٌ
- فَاتَّقُوا الْبِدَعَ
- وَ الْزَمُوا الْمَهْيَعَ
- إِنَّ عَوَازِمَ الْأُمُورِ أَفْضَلُهَا
- وَ إِنَّ مُحْدَثَاتِهَا شِرَارُهَا.
متن فارسی
خطبه اى از آن حضرت (علیه السلام)
- اى مردم، شما در اين دنيا، به مثابه آماج هستيد و مرگ ها تيرهاى خود را به سوى شما مى افكنند.
- هر جرعه اى كه مى نوشيد آب در گلويتان مى جهد.
- و هر لقمه اى، كه مى بلعيد، گلوگيرتان مى شود.
- از هيچ نعمتى بهره نمى يابيد، مگر آنكه، نعمتى ديگر را از دست مى دهيد.
- هيچيك از شما يك روز عمر نمى يابد، مگر آنكه، يك روز ديگر از عمرش كاسته مى شود
- و چيزى بر روزيش افزون نمى گردد، مگر هنگامى كه آنچه در روز پيش داشته، از ميان برود.
- براى او اثرى پديد نمى آيد مگر آنكه، اثر ديگرش نابود گردد.
- هر نوى را زمانى حاصل كند كه نو ديگر را كهنه كرده باشد.
- هيچ نهالى براى او نرويد تا نهال روييده اى از آن او بر زمين نيفتد.
- ريشه ها، پدران و مادران، رفتند و ما، فرزندان، شاخه ها هستيم
- و شاخه ها را پس از رفتن ريشه ها چه بقاست
- و از اين خطبه
- بدعتى را پديد نياوردند، جز آنكه، سنّتى را ترك نمودند.
- پس از بدعتها حذر كنيد
- و در راه روشن قدم نهيد.
- از كارها آنچه ديرينه تر است، برتر است
- و آنچه نو پديد آمده، بدتر.
قبلی بعدی
