متن عربی

1118- وَ تَبِعَ جِنَازَةً فَسَمِعَ رَجُلًا يَضْحَكُ فَقَالَ: كَأَنَّ الْمَوْتَ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا كُتِبَ وَ كَأَنَّ الْحَقَّ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا وَجَبَ وَ كَأَنَّ الَّذِي نَرَى مِنَ الْأَمْوَاتِ سَفْرٌ عَمَّا قَلِيلٍ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ نُبَوِّئُهُمْ أَجْدَاثَهُمْ وَ نَأْكُلُ تُرَاثَهُمْ كَأَنَّا مُخَلَّدُونَ بَعْدَهُمْ ثُمَّ قَدْ نَسِينَا كُلَّ وَاعِظٍ وَ وَاعِظَةٍ وَ رُمِينَا بِكُلِّ فَادِحٍ وَ جَائِحَةٍ .

متن فارسی

ص   896
آن گاه كه امام عليه السلام دنبال جنازه اى مى رفت و شنيد كسى مى خندد فرمود: گويا مرگ براى ديگران حتمى است و گويا در اين دنيا، حق براى ديگران واجب شده است. گويا مردگانى را كه مى بينيم مسافرانى هستند كه بزودى از سفر باز مى گردند. آنان را در قبرهايشان جاى مى دهيم و ميراث آنان را (آن چنان) مى خوريم (كه) گويا بعد از آنان جاويد خواهيم بود. تمام مردان و زنانى را كه مردند و مردنشان اعلام خطرى بود به ما فراموش كرده ايم و به هر بلا و زيانى گرفتار شده ايم.