متن عربی

257- وَ قَالَ (عليه السلام): لِکمَيلِ بْنِ زِيادٍ النَّخَعِي: يا کمَيلُ مُرْ أَهْلَک أَنْ يرُوحُوا فِي کسْبِ الْمَکارِمِ وَ يدْلِجُوا فِي حَاجَةِ مَنْ هُوَ نَائِمٌ فَوَالَّذِي وَسِعَ سَمْعُهُ الْأَصْوَاتَ مَا مِنْ أَحَدٍ أَوْدَعَ قَلْباً سُرُوراً إِلَّا وَ خَلَقَ اللَّهُ لَهُ مِنْ ذَلِک السُّرُورِ لُطْفاً فَإِذَا نَزَلَتْ بِهِ نَائِبَةٌ جَرَى إِلَيهَا کالْمَاءِ فِي انْحِدَارِهِ حَتَّى يطْرُدَهَا عَنْهُ کمَا تُطْرَدُ غَرِيبَةُ الْإِبِلِ.

متن فارسی

اميرالمومنين (عليه السلام) به (کميل بن زياد) فرمود: اى کميل به افراد خانواده خود، دستور ده روز را در به دست آوردن نيکيها و خصال پسنديده، به شب رسانند  و شب را با بر آوردن حاجت کسانى که در خوابند (و از اين کار آگاهى ندارند) به سر برند  که قسم به کسى که شنوايى او به تمام صداها احاطه دارد  (و همه را مى شنود) هيچکس نيست که در قلبى، سرورى را به وديعه بنهد، مگر اين که خداوند در برابر اين سرور لطفى براى او مى آفريند  که هر گاه مصيبت و رنجى بر او فرود آيد، آن لطف مانند آبى که در سرازيرى جارى باشد، به سوى آن مصيبت و رنج، جريان پيدا مى کند  تا آن را از وى دور مى سازد، به همانگونه که شتر غريب از ميان شتران ديگر، طرد مى گردد.