از ويژگى هاى انسان در شگفتى مانيد ، كه : با پاره اى " پى " مى نگرد ، و با " گوشت " سخن مى گويد . و با " استخوان " مى شنود ، و از " شكافى " نَفس مى كشد!!
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  خطاب به ابوذر ( خطبه شماره 130 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به خطبه مورد نظر، شماره خطبه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

130.وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ لاَِبى ذَرٍّ رَحِمَهُ اللّهُ لَمّا اُخْرِجَ اِلَى الرَّبَذَةِ

  1. يا اَباذَرٍّ، اِنَّكَ غَضِبْتَ لِلّهِ فَارْجُ مَنْ غَضِبْتَ لَهُ.
  2. اِنَّ الْقَوْمَ خافُوكَ عَلى دُنْياهُمْ، وَ خِفْتَهُمْ عَلى دينِكَ،
  3. فَاتْرُكْ فى اَيْديهِمْ ما خافُوكَ عَلَيْهِ، وَاهْرُبْ مِنْهُمْ بِما خِفْتَهُمْ عَلَيْهِ.
  4. فَمااَحْوَجَهُمْ اِلى ما مَنَعْتَهُمْ، وَ ما اَغْناكَ عَمّا مَنَعُوكَ،
  5. وَسَتَعْلَمُ مَنِ الرّابِحُ غَداً، وَ الاَْكْثَرُ حُسَّداً.
  6. وَ لَوْ اَنَّ السَّمواتِ وَ الاَْرَضينَ كانَتا عَلى عَبْد رَتْقاً ثُمَّ اتَّقَى اللّهَ لَجَعَلَ اللّهُ لَهُ مِنْهُما مَخْرَجاً.
  7. وَ لايُونِسَنَّكَ اِلاَّ الْحَقُّ،وَ لايُوحِشَنَّكَ اِلاَّ الْباطِلُ.
  8. فَلَوْ قَبِلْتَ دُنْياهُمْ لاََحَبُّوكَ، وَ لَوْ قَرَضْتَ مِنْها لاََمَّنُوكَ.

متن فارسی

از سخنان آن حضرت است  به ابوذر ـ رحمه اللّه ـ هنگامى که او را به ربذه تبعید کردند

  1. اى ابوذر، قطعاً تو براى خدا غضب کردى، پس به همان خدایى که براى او غضب کردى، امیدوار باش.
  2. این مردم از تو بر دنیاى خود ترسیدند، و تو بر دین خود از آنان ترسیدى،
  3. پس آنچه را آنان ترسیدند در دستشان واگذار، و به خاطر دینت که بر آن مى ترسى از ایشان بگریز.
  4. پس چه بسیار نیازمندند به آنچه آنان را از آن منع کردى، و چه بسیار است بى نیازى تو از آنچه آنان تو را منع کردند،
  5. به زودى خواهید فهمید سود کننده در فردا کیست، و چه کسى بیش از دیگران مورد غبطه قرار خواهد گرفت.
  6. اگر آسمانها و زمینها به روى بنده اى بسته شوند، ولى او تقوا بورزد، خداوند راهى براى نجات او باز مى کند.
  7. مبادا جز حق تو را مونس شود، و جز باطل تو را به وحشت اندازد.
  8. اگر دنیاى آنان را قبول مى کردى دوستت مى داشتند، و اگر مقدارى از دنیا را به خود اختصاص مى دادى تو را امان مى دادند.
قبلی بعدی