متن عربی

237- و من کلام له (علیه السلام) قاله لعبد الله بن العباس و قد جاءه برسالة من عثمان و هو محصور یسأله فیها الخروج إلی ماله بینبع ، لیقل هتف الناس باسمه للخلافة، بعد أن کان سأله مثل ذلک من قبل ، فقال علیه السلام:
یا ابْنَ عَبَّاسٍ ، مَا یرِیدُ عُثْمَانُ إِلَّا أَنْ یجْعَلَنِی جَمَلًا نَاضِحاً بِالْغَرْبِ أَقْبِلْ وَ أَدْبِرْ بَعَثَ إِلَی أَنْ أَخْرُجَ ثُمَّ بَعَثَ إِلَی أَنْ أَقْدُمَ ثُمَّ هُوَ الْآنَ یبْعَثُ إِلَی أَنْ أَخْرُجَ وَ اللَّهِ لَقَدْ دَفَعْتُ عَنْهُ حَتَّی خَشِیتُ أَنْ أَکونَ آثِماً.

متن فارسی

سخنی با عبدالله بن عباس
کلامی است از امیرمومنان علیه السلام: 
امیرالمومنین علیه السلام، کلام مزبور را به عبدالله بن عباس فرمود و این در هنگامی بود که به تحقیق عبدالله نامه ای از عثمان، در حالی که وی (یعنی عثمان) در محاصره مسلمانان بود، برای آن حضرت آورده بود عثمان در آن نامه از امیرالمومنین (علیه السلام) درخواست می کرد که به ملک خود در ناحیه ینبع برود تا فریاد مردم که خلافت را به نام آن حضرت ندا درمی دادند، کم شود، این درخواست، بعد از درخواست دیگری بود که عثمان قبلا از امیرالمومنین (علیه السلام) کرده بود، وی، پس از دریافت نامه مزبور چنین فرمود: ای پسر عباس، عثمان، جز این نمی خواهد که مرا همچون شتر آبکشی قرار دهد که دلو بزرگی را از چاه بیرون می کشد و مرتب در رفت و آمد است که من هم بیایم و بروم، نزد من فرستاد که از مدینه بروم، سپس فرستاد که برگردم، پس از آن، اینک نزد من می فرستد که بیرون روم، به خدا قسم، هر آینه و به تحقیق، تا آن حد از او دفاع کردم که ترسیدم گناهکار باشم .