نامه ای از آن حضرت (علیه السلام) به قثم بن عباس، عامل خود در مکه
اما بعد، جاسوس من که در مغرب است به من نوشته و خبر داده که جمعی از مردم شام را برای روزهای حج به مکه فرستاده اند. مردمی کوردل، گران گوش و کور ديده،
که حق را از راه باطل می جويند و با فرمانبرداری از مخلوق، نافرمانی خالق می کنند و دين خويش می دهند و متاع ناچيز دنيا می ستانند و به بهای جهان نيکان و پرهيزگاران، دنيای دون را می خرند. و حال آنکه، به خير دست نخواهد يافت مگر نيکوکار و کيفر شر نبيند، مگر بدکار.
زمام کار خويش به دورانديشی و سرسختی به دست گير و چون ناصحان خردمند و پيروان امر حکومت و فرمانبرداران امامت به کار خويش پرداز. زنهار از اين که مرتکب عملی شوی که نيازت به پوزش افتد. اگرت نعمتی به چنگ افتد، سرمستی منمای و به هنگام بلا سست رأی و دلباخته مباش. والسلام.
