دست نيافتن به گناه نوعى عصمت است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه (سید جعفر شهیدی)  >  به عبدالله بن عباس ( نامه شماره 76 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

76-  و من وصية له ( عليه السلام ) لعبد الله بن العباس عند استخلافه إياه على البصرة :

سَعِ النَّاسَ بِوَجْهِكَ وَ مَجْلِسِكَ وَ حُكْمِكَ وَ إِيَّاكَ وَ الْغَضَبَ فَإِنَّهُ طَيْرَةٌ مِنَ الشَّيْطَانِ وَ اعْلَمْ أَنَّ مَا قَرَّبَكَ مِنَ اللَّهِ يُبَاعِدُكَ مِنَ النَّارِ وَ مَا بَاعَدَكَ مِنَ اللَّهِ يُقَرِّبُكَ مِنَ النَّارِ .


متن فارسی

و از وصيت آن حضرت است به عبدالله پسر عباس هنگامى كه او را در بصره به جاى خود گمارد:

با مردم گشاده رو باش آنگاه كه آنان را ببينى، يا درباره آنان حكمى دهى يا در مجلس ايشان نشينى. از خشم بپرهيز كه نشانه سبكى سر است و شيطان آن را راهبر است. و بدان آنچه تو را به خدا نزديك كند از آتش دور سازد، و آنچه تو را از خدا دور سازد به آتشت در اندازد.

قبلی بعدی