عمرى كه خدا از فرزند آدم پوزش را مى پذيرد شصت سال است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  پاسخ امام به ایراد یهود ( حکمت شماره 317 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به خطبه مورد نظر، شماره خطبه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

317. و قال لَهُ بَعضُ الیَهودِ: مَا دَفَنْتُمْ نَبِیَّکُمْ حَتَّى اخْتَلَفْتُمْ فِیْهِ؟فَقال (علیه السلام) لَهُ:

  1. إِنَّما اخْتَلَفْنَا عَنْهُ، لا فِیهِ.
  2. وَ لکِنَّکُمْ مَا جَفَّتْ أَرْجُلُکُمْ مِنَ الْبَحْرِ
  3. حَتَّى قُلْتُمْ لِنَبِیِّکُمْ: «اجْعَلْ لَنَا إِلهاً کَمَا لَهُمْ آلِهَةٌ فَقَالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ».

متن فارسی

بعضى از یهودیان به امام (علیه السلام) گفتند: هنوز پیامبرتان را دفن نکرده بودید درباره اش اختلاف کردید!امام (علیه السلام) در پاسخ فرمود:

  1. ما در مورد آنچه از (وصایاى) او رسیده بود اختلاف کردیم، نه درباره خودش؛
  2. اما شما پس از عبور از دریا (و غرق شدن فرعونیان) هنوز پاهایتان خشک نشده بود
  3. به پیامبر خود گفتید: «براى ما هم بتى بساز همان گونه که این قوم (اشاره به بت پرستانى است که مشاهده کردند) بت هایى دارند و موسى به شما گفت: شما مردم نادانى هستید»[سوره ۱۱: هود 29] (که بعد از این همه معجزات الهى در توحید شک مى کنید).
قبلی بعدی