اگر بندة خدا اجل و پايان كارش را مى ديد، با آرزو و فريب آن دشمنى مى ورزيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  قضاوت امام در سرقت از بیت المال ( حکمت شماره 281 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

281 - وَ رَوِىَ اَنَّهُ عَلَيْهِ السَّلامُ رُفِعَ اِلَيْهِ رَجُلانِ سَرَقا مِنْ مالِ اللّهِ:اَحَدُهُما عَبْدٌ مِنْ مالِ اللّهِ، وَ الاْخَرُ مِنْ عُرُوضِ النّاسِ. فَقالَ:

  1.  اَمّا هذا فَهُوَ مِنْ مالِ اللّهِ وَلا حَدَّ عَلَيْهِ،
  2. مالُ اللّهِ اَكَلَ بَعْضُهُ بَعْضاً.
  3. وَ اَمَّا الاْخَرُ فَعَليْهِ الْحَدُّ. فَقَطَعَ يَدَهُ.

متن فارسی

روایت شده: دو مرد را به حضورش آوردند که از بیت المال دزدی‌ کرده بودند:یکی‌ از آن دو نفر بنده ای‌ بود از بیت المال، و آن دیگری‌ غلام مردم. فرمود:

  1. این عبد از بیت المال است و او را حدّی‌ نیست،
  2.  مال خداوند برخی‌ از آن برخی‌ دیگر راخـورده.
  3. و امّا غلام را حدّ الهی‌ مقرر است. پس دست او را بریـد.
قبلی بعدی