بزرگ ترين عيب آن كه چيزى را در خوددارى، بر ديگران عيب بشمار!
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( مصطفی زمانی)  >  سخن به موقع ( حکمت شماره 272 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

272- وَ سَأَلَهُ رَجُلٌ أَنْ يُعَرِّفَهُ الْإِيمَانَ فَقَالَ (عليه السلام) : إِذَا كَانَ الْغَدُ فَأْتِنِي حَتَّى أُخْبِرَكَ عَلَى أَسْمَاعِ النَّاسِ فَإِنْ نَسِيتَ مَقَالَتِي حَفِظَهَا عَلَيْكَ غَيْرُكَ فَإِنَّ الْكَلَامَ كَالشَّارِدَةِ يَنْقُفُهَا هَذَا وَ يُخْطِئُهَا هَذَا .
 و قد ذكرنا ما أجابه به فيما تقدم من هذا الباب و هو قوله الإيمان على أربع شعب .


متن فارسی

ص   958
موقعى كه شخصى از حضرت پرسيد ايمان چيست ؟ براى من تعريف فرما حضرت فرمود: وقتى فردا شد پيش من بيا تا در حضور مردم برايت بيان كنم، زيرا اگر تو گفته هايم را فراموش كردى ديگرى برايت حفظ كند، چون سخن، گم شده است يكى آن را پيدا مى كند و ديگرى آن را گم مى كند.

مرحوم سيد رضى ذيل مطلب مى نويسد: تعريف ايمان را حضرت بيان فرمود و ما آن را اول همين بخش (كلمات قصار شماره 30) آورديم.

قبلی بعدی