272- وَ سَأَلَهُ رَجُلٌ أَنْ يُعَرِّفَهُ الْإِيمَانَ فَقَالَ (عليه السلام) : إِذَا كَانَ الْغَدُ فَأْتِنِي حَتَّى أُخْبِرَكَ عَلَى أَسْمَاعِ النَّاسِ فَإِنْ نَسِيتَ مَقَالَتِي حَفِظَهَا عَلَيْكَ غَيْرُكَ فَإِنَّ الْكَلَامَ كَالشَّارِدَةِ يَنْقُفُهَا هَذَا وَ يُخْطِئُهَا هَذَا .
و قد ذكرنا ما أجابه به فيما تقدم من هذا الباب و هو قوله الإيمان على أربع شعب .
ص 958
موقعى كه شخصى از حضرت پرسيد ايمان چيست ؟ براى من تعريف فرما حضرت فرمود: وقتى فردا شد پيش من بيا تا در حضور مردم برايت بيان كنم، زيرا اگر تو گفته هايم را فراموش كردى ديگرى برايت حفظ كند، چون سخن، گم شده است يكى آن را پيدا مى كند و ديگرى آن را گم مى كند.
مرحوم سيد رضى ذيل مطلب مى نويسد: تعريف ايمان را حضرت بيان فرمود و ما آن را اول همين بخش (كلمات قصار شماره 30) آورديم.
قبلی [1] بعدی [2]Links
[1] https://farsi.balaghah.net/node/2751
[2] https://farsi.balaghah.net/node/2753