متن عربی

266. وَ فى حَديثِهِ عَلَيْهِ السَّلامُ:

1. اِنَّ الرَّجُلَ اِذا كانَ لَهُ الدَّيْنُ الظَّنُونُ،
2. يَجِبُ عَلَيْهِ اَنْ يُزَكِّيَهُ لِما مَضى، اِذا قَبَضَهُ.
3.  فَالظَّنُونُ الَّذى لايَعْلَمُ صاحِبُهُ اَيَقْبِضُهُ مِنَ الَّذى هُوَ عَلَيْهِ اَمْ لا،
4. فَكَاَنَّهُ الَّذى يُظَنُّ بِهِ، فَمَرَّةً يَرْجُوهُ وَ مَرَّةً لايَرْجُوهُ. وَ هذا مِنْ
5. اَفْصَح  ِ الْكَلامِ. وَ كَذلِكَ كُلُّ اَمْر تَطْلُبُهُ وَ لاتَدْرى عَلى اَىِّ شَىْء اَنْتَ
6. مِنْهُ فَهُوَ ظَنُونٌ. وَ عَلى ذلِكَ قَوْلُ الاَْعْشى:
7. ما يُجْعَلُ الْجُدُّ الظَّنُونُ الَّذى *** جُنِّبَ صَوْبَ اللَّجِبِ الْماطِرِ
8. مِثْلَ الْفُراتِىِّ اِذا ما طَما *** يَقْذِفُ بِالْبُوصِىِّ وَ   الْماهِرِ
9.  وَالْجُدُّ: الْبِئْرُالْعادِيَةُ فِى الصَّحْراءِ. وَالظَّنُونُ الَّتى لايُعْلَمُ هَلْ فيهاماءٌاَمْ لا.

متن فارسی

در گفتار آن حضرت است:

1. انسان را اگر طلبی‌ باشد که نمی‌ داند آن را می‌ گیرد یا نه،
2. زمانی‌ که گرفت نسبت به سالی‌ که بر وام گذشته پرداخت زکات بر او واجب است.
3. «ظَنون» طلبی‌ است که طلبکار نمی‌ داند آن را از بدهکار می‌ ستاند یا نه،
4. گویا به آن گمان می‌ برد، گاه به گرفتنش امیدوار و گاه ناامید است. و این از
5. فصیح ترین گفته هاست. و همچنین هر کاری‌ که خواهان آنی‌ و نمی‌ دانی‌ نسبت به آن در
6. چه وضعی‌ هستی‌ ظَنون است. قول اعشی‌ بر همین اساس است:
7. چاهی‌ را که معلوم نیست در آن آب هست یا نه و از محل باران گیر دور است نمی‌ توان
8. چون فرات به حسابش آورد، که وقتی‌ به طغیان برخیزد کشتی‌ وشناگرماهر را به کناری‌ پرت می‌ کند.
9. «جُدّ» چاه قدیمی‌ است. و «ظَنون» چاهی‌ است که نمی‌ دانند در آن آب هست یا نه.