با مردم آن گونه معاشرت كنيد ، كه اگر مْرديد بر شما اشك ريزند، و اگر زنده مانديد ، با اشتياق سوى شما آيند.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  رعایت مساوات در عطایای بیت المال ( خطبه شماره 126 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

126.وَ مِنَ الْکَلَام‏ لَه‏ علیه السلام لَمّا عُوتِبَ عَلَى التَّسْوِیَةِ فِی الْعَطَاءِ

  1. أَتَأْمُرُونِّی أَنْ أَطْلُبَ النَّصْرَ بِالْجَوْرِ فِیمَنْ وُلِّیتُ عَلَیْهِ!
  2. وَ اللّهِ لا أَطُورُ بِهِ مَا سَمَرَ سَمِیرٌ،
  3. وَ مَا أَمَّ نَجْمٌ فِی السَّمَاءِ نَجْماً!
  4. لَوْ کَانَ الْمَالُ لِی لَسَوَّیْتُ بَیْنَهُمْ،
  5. فَکَیْفَ وَ إِنَّمَا الْمَالُ مَالُ اللّهِ!
  6. أَلا وَ إِنَّ إِعْطَاءَ الْمَالِ فِی غَیْرِ حَقِّهِ، تَبْذِیرٌ وَ إِسْرَافٌ،
  7. وَ هُوَ یَرْفَعُ صَاحِبَهُ فِی الدُّنْیَا وَ یَضَعُهُ فِی الْآخِرَةِ،
  8. وَ یُکْرِمُهُ فِی النَّاسِ وَ یُهِینُهُ عِنْدَ اللّهِ.
  9. وَ لَمْ یَضَعِ امْرُؤٌ مَالَهُ فِی غَیْرِ حَقِّهِ،
  10. وَ لا عِنْدَ غَیْرِ أَهْلِهِ إِلَّا حَرَمَهُ اللّهُ شُکْرَهُمْ،
  11. وَ کَانَ لِغَیْرِهِ وُدُّهُمْ.
  12. فَإِنْ زَلَّتْ بِهِ النَّعْلُ یَوْماً فَاحْتَاجَ إِلَى مَعُونَتِهِمْ،
  13. فَشَرُّ خَلِیلٍ وَ أَلْاَمُ خَدِینٍ!

متن فارسی

 

126.از سخنان آن حضرت است هنگامى که رعایت مساوات را در عطایاى بیت المال، بر او ایراد گرفتند

  1. اجراى عدالت اقتصادى: آیا به من پیشنهاد مى کنید که براى پیروزى خود، از جور و ستم در حق کسانى که بر آن ها حکومت مى کنم، استمداد جویم؟
  2. به خدا سوگند! هرگز گِرد چنین کارى نمى گردم، مادامى که شب و روز پشت سر هم مى آیند
  3. و ستارگان آسمان در پى هم طلوع و غروب مى کنند.
  4. اگر این اموال از خودم بود، به یقین در میان آن ها به طور مساوى تقسیم مى کردم
  5. تا چه رسد به این که این اموال، اموال خداست (و متعلق به بیت المال مسلمین است).
  6. آگاه باشید! بخشیدن مال در غیر موردش، تبذیر و اسراف است،
  7. هر چند ممکن است این کار در دنیا سبب سربلندى کسى که آن را انجام داده بشود، ولى در آخرت به زمینش مى زند،
  8. این کار، او را (چند روزى) در میان مردم (دنیاپرست) گرامى مى دارد، ولى در پیشگاه خدا خوارش مى کند.
  9. و هیچ کس مال خویش را در غیر مورد استحقاق و نزد غیر اهلش قرار نداد،
  10. مگر این که سرانجام خداوند او را از سپاسگزارى آنان محروم ساخت
  11. و محبّتشان را متوجه دیگرى کرد،
  12. تا آن جا که اگر روزى پایش بلغزد و به کمک آنان نیاز داشته باشد
  13.  بدترین دوست و پست ترین رفیق خواهند بود!
قبلی بعدی