وقتى يكى از كارگزارانِ امام، خانة با شكوهى ساخت به او فرمود) سكه هاى طلا و نقره سر بر آورده خود را آشكار ساختند، همانا ساختن مجلل بى نيازى و ثروتمندى تو را مى رساند.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  دعاى باران ( حکمت شماره 472 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به خطبه مورد نظر، شماره خطبه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

472. و قال (علیه السلام) فی دعاءٍ استَسْقى بهِ:

 اللَّهُمَّ اسْقِنَا ذُلُلَ السَّحَابِ دُونَ صِعَابِهَا.

قال الرَّضیُّ: و هذا من الکلامِ العَجیب ِ الفَصاحةِ، و ذلک أنَّه (علیه السلام) شبّه السّحابَ ذوات الرّعودِ و البوارقِ و الرّیاحِ والصواعقِ بالإبِلِ الصَّعابِ الّتی تَقمِصُ برِحالها و تَقِصُ برکبانها، و شبّه السَّحاب خالیة من تلک الروائع، بالإبِلِ الذُلُلِ الّتی تُحتَلَب طَیَّعةً وتُقْتَعَدُ مُسْمِحَةً.


متن فارسی

 امام (علیه السلام) در دعایى که براى درخواست باران کرده، عرضه مى دارد:

خداوندا! به وسیله ابرهاى رام به ما باران عنایت کن نه به وسیله ابرهاى سرکش (و خطر آفرین).

رضى چنین مى گوید: «این از کلمات فصیح و شگفت انگیز است زیرا امام (علیه السلام) ابرهاى پر سر و صدا را که توأم با رعد و برق و طوفان و صاعقه است تشبیه به شتران سرکشى کرده که بار خود را فرو مى افکنند و سوار خود را به زمین مى کوبند ولى ابرهاى خالى از این هیاهو را به شتران رام تشبیه فرموده که به راحتى مى توان از آنها شیر مى دوشید و بر آنها سوار شد».

قبلی بعدی