متن عربی

112-  و من خطبة له ( عليه السلام ) ذكر فيها ملك الموت و توفية النفس و عجز الخلق عن وصف اللّه :
هَلْ تُحِسُّ بِهِ إِذَا دَخَلَ مَنْزِلًا أَمْ هَلْ تَرَاهُ إِذَا تَوَفَّى أَحَداً بَلْ كَيْفَ يَتَوَفَّى الْجَنِينَ فِي بَطْنِ أُمِّهِ أَ يَلِجُ عَلَيْهِ مِنْ بَعْضِ جَوَارِحِهَا أَمْ الرُّوحُ أَجَابَتْهُ بِإِذْنِ رَبِّهَا أَمْ هُوَ سَاكِنٌ مَعَهُ فِي أَحْشَائِهَا كَيْفَ يَصِفُ إِلَهَهُ مَنْ يَعْجَزُ عَنْ صِفَةِ مَخْلُوقٍ مِثْلِهِ .

متن فارسی

كه در آن ذكر ملك الموت را كرده است آيا چون به خانه اى درآمد از آمدن او آگاه مى شوى؟ آيا هنگامى كه يكى را مى ميراند، او را مى بينى، بچه را چگونه در شكم مادر مى ميراند؟ از راه اندام مادر به درون او در مى شود؟ يا روح به اذن پروردگارش بدو پاسخ مى دهد؟ يا او با كودك، درون شكم مادر به سر مى برد؟ آن كه وصف آفريده اى چون خود را نتواند، صفت كردن خداى خويش را چگونه داند.