صدقه دادن دارويى ثمر بخش است ، و كردار بندگان در دنيا ، فردا در پيش روى آنان جلوه گر است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  خطاب به ابوذر ( خطبه شماره 130 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

 (130) (و من كلام له ( عليه السلام  ) (لأبي ذر رحمه الله لما أخرج إلى الربذة)

  1. يَا أَبَا ذَرٍّ إِنَّكَ غَضِبْتَ لِلَّهِ فَارْجُ مَنْ غَضِبْتَ لَهُ
  2. إِنَّ الْقَوْمَ خَافُوكَ عَلَى دُنْيَاهُمْ وَ خِفْتَهُمْ عَلَى دِينِكَ
  3. فَاتْرُكْ فِي أَيْدِيهِمْ مَا خَافُوكَ عَلَيْهِ
  4. وَ اهْرُبْ مِنْهُمْ بِمَا خِفْتَهُمْ عَلَيْهِ
  5. فَمَا أَحْوَجَهُمْ إِلَى مَا مَنَعْتَهُمْ
  6. وَ مَا أَغْنَاكَ عَمَّا مَنَعُوكَ
  7. وَ سَتَعْلَمُ مَنِ الرَّابِحُ غَداً وَ الْأَكْثَرُ حُسَّداً
  8. وَ لَوْ أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ كَانَتَا عَلَى عَبْدٍ رَتْقاً ثُمَّ اتَّقَى اللَّهَ لَجَعَلَ اللَّهُ لَهُ مِنْهُمَا مَخْرَجاً
  9. لَا يُونِسَنَّكَ إِلَّا الْحَقُّ وَ لَا يُوحِشَنَّكَ إِلَّا الْبَاطِلُ
  10. فَلَوْ قَبِلْتَ دُنْيَاهُمْ لَأَحَبُّوكَ
  11. وَ لَوْ قَرَضْتَ مِنْهَا لَأَمِنُوكَ.

متن فارسی

سخنى از آن حضرت (علیه السلام) در خطاب به ابو ذر، رحمه الله، هنگامى كه عثمان او را به ربذه تبعيد كرد.

  1. اى ابو ذر، تو براى خدا خشمگين شدى، پس، اميد در كسى بند كه براى او خشمگين شده اى.
  2. اينان به خاطر دنياشان از تو ترسيده اند و تو به خاطر دينت از آنان ترسيده اى.
  3. اينك، آنچه را كه به خاطر آن از تو ترسيده اند به ايشان واگذار
  4. و آنچه را كه به سبب آن از ايشان ترسيده اى برگير و رو به گريز نه.
  5. اينان چقدر نيازمند چيزى هستند كه تو آنها را از آن منع مى كردى
  6. و تو چه بى نيازى از آنچه تو را از آن منع كرده اند.
  7. فردا خواهى دانست كه چه كسى سود برده و چه كسى فراوان رشك مى برد.
  8. اگر درهاى آسمان و زمين را به روى بنده اى از بندگان خدا بربندند و آن بنده خدا ترس باشد، خداوند برايش راهى خواهد گشود.
  9. پس، جز حق تو را مونسى نباشد و چيزى جز باطل تو را به وحشت نيفكند.
  10. اگر دنيايشان را مى پذيرفتى، تو را دوست مى گرفتند
  11. و اگر از دنيا چيزى بر مى گرفتى تو را در امان مى داشتند.
قبلی بعدی