متن عربی
52.وَ مِن خُطبَةٍ لَهُ عَلیهِ السَّلامُ و هی فی التزهید فی الدنیا، و ثواب اللّه للزّاهد، و نِعَم الله على الخلق
التزهید فی الدنیا
- أَلا وَ إِنَّ الدُّنْیَا قَدْ تَصَرَّمَتْ،
- وَ آذَنَتْ بِانْقِضَاءٍ،
- وَ تَنَکَّرَ مَعْرُوفُهَا،
- وَ أَدْبَرَتْ حَذَّاءَ،
- فَهِیَ تَحْفِزُ بِالْفَنَاءِ سُکَّانَهَا،
- وَ تَحْدُو بِالْمَوْتِ جِیْرانَهَا،
- وَ قَدْ أَمَرَّ فِیهَا مَا کانَ حُلْواً،
- وَ کَدِرَ مِنْهَا مَا کاَنَ صَفْواً فَلَمْ یَبْقَ مِنْهَا إِلَّا سَمَلَةٌ کَسَمَلَةِ الْاِدَاوَةِ،
- أَوْ جُرْعَةٌ کَجُرْعَةِ الْمَقْلَةِ،
- لَوْ تَمَزَّزَهَا الصَّدْیَانُ لَمْ یَنْقَعْ.
- فَأَزْمِعُوا عِبَادَ اللّهِ الرَّحِیلَ عَنْ هذِهِ الدَّارِ،
- الْمَقْدُورِ عَلَى أَهْلِهَا الزَّوَالُ،
- وَ لا یَغْلِبَنَّکُمْ فِیهَا الْاَمَلُ،
- وَ لا یَطُولَنَّ عَلَیْکُمْ فِیَها الْاَمَدُ.
ثواب الزهاد - فَوَاللّهِ لَوْ حَنَنْتُمْ حَنِینَ الْوُلَّهِ الْعِجَالِ،
- وَ دَعَوْتُمْ بِهَدِیْلِ الْحَمَامِ،
- وَ جَأَرْتُمْ جُؤَارَ مُتَبَتِّلی الرُّهْبَانِ،
- وَ خَرَجْتُمْ إِلَى اللّهِ مِنَ الْاَمْوَالِ وَ الْاَوْلادِ؛
- الْتمَاسَ الْقُرْبَةِ إِلَیْهِ فِی ارْتِفَاعِ دَرَجَةٍ عِنْدَهُ،
- أَوْ غُفْرَانِ سَیِّئَةٍ أَحْصَتْهَا کُتُبُهُ،
- وَ حَفِظَتْهَا رُسُلُهُ لَکَانَ قَلِیلاً فِیمَا أَرْجُو لَکْمُ مِنْ ثَوَابِهِ،
- وَ أَخَافُ عَلَیْکُمْ مِنْ عِقَابِهِ.
نعم اللّه - وَ تَاللّهِ لَوِ انْمَاثَتْ قُلُوبُکُمُ انْمِیَاثاً،
- وَ سَالَتْ عُیُونُکُمْ مِنْ رَغْبَةٍ إِلَیْهِ أَوْ رَهْبَةٍ مِنْهُ دَماً،
- ثُمَّ عُمِّرْتُمْ فِی الدُّنْیا مَا الدُّنْیَا باقِیَةٌ؛
- مَا جَزَتْ أَعْمَالُکُمْ عَنْکُمْ
- وَ لَوْ لَمْ تُبْقُوا شَیْئاً مِنْ جُهْدِکُمْ أَنْعُمَهُ عَلَیْکُمُ الْعِظَامَ،
- وَ هُدَاهُ إِیَّاکُمْ لِلْاِیمَانِ.
متن فارسی
52.از خطبه هاى آن حضرت است درباره ترک دنیاپرستى، و پاداش هایى که خدا به زاهدان مى دهد و نعمت هایى که مردم از خالق دریافت مى کنند
- آگاه باشید که دنیا به آخر رسیده
- و پایان یافتن خود را اعلام کرده است،
- زیبایى هایش به زشتى گراییده
- و روى برگردانده و به سرعت دور مى شود،
- (آرى) ساکنانش را به سوى فنا مى راند
- و همسایگانش را با آهنگ مرگ پیش مى برد،
- آنچه از دنیا شیرین بوده به تلخى گراییده
- و آنچه صاف و زلال بوده تیرگى یافته است (به گونه اى که) چیزى از آن باقى نمانده،
- مگر به اندازه ته مانده ظرف آبى،
- یا جرعه ناچیزى همچون مقدار آبى که به هنگام کمبود و جیره بندى شدید آب به افراد مى دهند،
- و به اندازه اى که اگر تشنه اى آن را بنوشد هرگز عطش او فرو نمى نشیند!
- حال که چنین است، اى بندگان خدا! تصمیم به کوچ کردن از این سرا بگیرید
- (و خود را آماده کنید) که زوال و نیستى بر اهل آن فرض شده است،
- نکند آرزوها بر شما چیره شود
- و مبادا گمان برید که عمرتان طولانى خواهد بود (و در غفلت فرو روید).
پاداش زاهدان - به خدا سوگند! اگر همانند شترانى که بچه هاى خود را از دست داده اند، ناله سردهید
- و همچون کبوتران، نوحه گرى کنید
- و مانند راهبان تارک دنیا، زارى کنید
- و دست از اموال و فرزندان بکشید تا به قرب الهى و مقامات والا نزد او
- و آمرزش گناهانى که کاتبان الهى آن را ثبت کرده اند
- و رسولان او آن را نگهدارى مى کنند دست یابید، (همه این ها) در برابر ثوابى که من براى شما انتظار دارم
- و عقوبتى که از آن بر شما بیمناکم بسیار کم و ناچیز است.
شکر نعمت - به خدا سوگند! اگر دل هاى شما به کلّى آب شود
- و چشم هایتان از شدّت شوق خدا و یا از خوف او خون ببارد
- سپس تا پایان دنیا زنده بمانید و تا آن جا که در توان دارید
- در اطاعت خداوند تلاش و کوشش کنید،
- باز اعمال شما پاسخگوى نعمت هاى عظیم الهى بر شما نیست؛
- به ویژه نعمت هدایت شما به سوى ایمان (بنابراین به اعمال ناچیز خود مغرور نشوید).
