از ويژگى هاى انسان در شگفتى مانيد ، كه : با پاره اى " پى " مى نگرد ، و با " گوشت " سخن مى گويد . و با " استخوان " مى شنود ، و از " شكافى " نَفس مى كشد!!
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  به معقل بن قیس ریاحى ( نامه شماره 12 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

12.وَ مِنْ وَصِية لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ لِمَعْقِلِ بْنِ قَيْس الرِّياحِىِّ حينَ اَنْفَذَهُ اِلَى الشّامِ فى ثَلاثَةِ آلاف مُقَدِّمَةً لَهُ

  1. اِتَّقِ اللّهَ الَّذى لابُدَّ لَكَ مِنْ لِقائِهِ، وَ لا مُنْتَهى لَكَ دُونَهُ،
  2. وَ لاتُقاتِلَنَّ اِلاّ مَنْ قاتَلَكَ، وَ سِرِ الْبَرْدَيْنِ، 
  3. وَ غَوِّرْ بِالنّاسِ، وَ رَفِّهْ فِى السَّيْرِ، وَ لا تَسِرْ اَوَّلَ اللَّيْلِ، 
  4.  فَاِنَّ اللّهَ جَعَلَهُ سَكَناً، وَ قَدَّرَهُ مُقاماً لا ظَعْناً. فَاَرِحْ فيه بَدَنَكَ، وَ رَوِّحْ ظَهْرَكَ.
  5. فَاِذا وَقَفْتَ حينَ يَنْبَطِحُ السَّحَرُ، اَوْ حينَ يَنْفَجِرُ الْفَجْرُ، فَسِرْ عَلى بَرَكَةِ اللّهِ.
  6.  فَاِذا لَقيتَ الْعَدُوَّ فَقِفْ مِنْ اَصْحابِكَ وَسَطاً، وَ لاتَدْنُ مِنَ الْقَوْمِ دُنُوَّ مَنْ يُريدُ اَنْ يُنْشِبَ الْحَرْبَ، 
  7. وَ لاتَباعَدْ عَنْهُمْ تَباعُدَ مَنْ يَهابُ الْبَأْسَ، حَتّى يَأْتِيَكَ اَمْرى، 
  8. وَ لايَحْمِلَنَّكُمْ شَنَانُهُمْ عَلى قِتالِهِمْ قَبْلَ دُعائِهِمْ وَ الاِْعْذارِ اِلَيْهِمْ.

متن فارسی

از وصیت هاى آن حضرت است به معقل بن قیس ریاحى، زمانى که او را با سه هزار نفر به عنوان مقدمه لشگر خود به شام فرستاد

  1. از خداوندى که ناگزیر از ملاقات با او هستى، و غیر او تو را نهایتى نیست پروا کن،
  2. جز با کسى که با تو بجنگد نجنگ، و در صبح و عصر که هوا ملایم است حرکت کن،
  3.   لشگر را در وسط روز استراحت ده، راه را به آرامى طى کن، ابتداى شب حرکت مکن، 
  4.  که خداوند آن وقت را براى آرامش قرار داده، و براى استراحت نهاده نه براى کوچ کردن. بدن و مرکب خود را به شب آسوده دار.
  5. چون شب را آسودى تا وقت سحر رسید با بامداد درآمد بر اساس برکت حق حرکت کن.
  6.  چون با دشمن روبرو شدى وسط لشگر بایست، و به دشمن مانند کسى که مى خواهد جنگ کند نزدیک مشو، 
  7. و از آنان همانند کسى که از جنگ مى ترسد خود را دور مکن، تا فرمانم به تو برسد. 
  8. و بعض و کینه شما را به جنگ با آنان وادار نکند پیش از آنکه آنان را به حق دعوت کنى و راه عذر را به رویشان ببندى.
قبلی بعدی