از نافرمانى خدا در خلوت ها بپرهيزيد، زيرا همان كه گواه است، داورى مى كند.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  به محمد بن ابی بکر ( نامه شماره 34 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

34.و من کتاب له (علیه السلام) إلی محمد بن أبي بکر لما بلغه توجده من عزله بالأشتر عن مصر، ثم توفي الأشتر في توجهه إلی هناک قبل وصوله إليها :
أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ بَلَغَنِي مَوْجِدَتُک مِنْ تَسْرِيحِ الْأَشْتَرِ إِلَی عَمَلِک وَ إِنِّي لَمْ أَفْعَلْ ذَلِک اسْتِبْطَاءً لَک فِي الْجَهْدَ وَ لَا ازْدِيَاداً لَک فِي الْجِدِّ وَ لَوْ نَزَعْتُ مَا تَحْتَ يَدِک مِنْ سُلْطَانِک لَوَلَّيْتُک مَا هُوَ أَيْسَرُ عَلَيْک مَئُونَةً وَ أَعْجَبُ إِلَيْک وِلَايَةً إِنَّ الرَّجُلَ الَّذِي کنْتُ وَلَّيْتُهُ أَمْرَ مِصْرَ کانَ رَجُلًا لَنَا نَاصِحاً وَ عَلَی عَدُوِّنَا شَدِيداً نَاقِماً فَرَحِمَهُ اللَّهُ فَلَقَدِ اسْتَکمَلَ أَيَّامَهُ وَ لَاقَی حِمَامَهُ وَ نَحْنُ عَنْهُ رَاضُونَ أَوْلَاهُ اللَّهُ رِضْوَانَهُ وَ ضَاعَفَ الثَّوَابَ لَهُ فَأَصْحِرْ لِعَدُوِّک وَ امْضِ عَلَی بَصِيرَتِک وَ شَمِّرْ لِحَرْبِ مَنْ حَارَبَک وَ ادْعُ إِلی سَبِيلِ رَبِّک وَ أَکثِرِ الِاسْتِعَانَةَ بِاللَّهِ يَکفِک مَا أَهَمَّک وَ يُعِنْک عَلَی مَا يُنْزِلُ بِک إِنْ شَاءَ اللَّهُ .
 


متن فارسی

نامه ای است از اميرالمومنين (علیه السلام)به محمد پسر ابوبکر، در آن هنگام که آن حضرت از کدورت و ناراحتی محمد از عزل شدن خود از ولايت مصر و رفتن مالک اشتر به جای او، اطلاع يافت.
 سپس مالک پس از روانه شدن به سوی مصر و پيش از رسيدن به آنجا، (در ميان راه) وفات يافت:

اما بعد پس به تحقيق، حالت خشمی که از فرستاده شدن مالک اشتر در خود می يابی، به اطلاع من رسيد همانا من، اين کار را به علت کند شماردن کوشش تو و برای افزون ساختن جديت تو، انجام ندادم، و اگر آنچه را در تصرف تو بود و قدرتی که در ولايت مصر داشتی، از تو گرفتم، هر آينه ولايتی را به تو می سپردم که از جهت رنج و زحمت برای تو آسانتر و تصدی آن برای تو مطلوبتر بود.
 به راستی، مردی که ولايت مصر را به او تفويض کرده بودم، برای ما مردی خيرخواه و بر دشمنان ما سختگير بود و از آنها کراهت و نفرت داشت، خداوند ، او را رحمت کند، که هر آينه و به تحقيق مدتی را که برای عمر او مقدر شده بود کامل کرد و به پايان برد و با مرگ خويش روبرو گرديد و ما از وی خشنوديم، و خداوند ، خشنودی خود را به او عطا فرمايد و ثواب و پاداشش را دو برابر گرداند و تو برای نبرد با دشمن، به صحرا رو و با بصيرتی که داری به وظائف خود عمل نما و برای نبرد با کسی که به نبرد با تو برخيزد آماده شو، به راه پروردگارت دعوت کن و بسيار از خدا ياری بخواه که او آنچه را که موجب اندوه و دل مشغولی تو شده کفايت می کند، و در مورد ناراحتی و رنجی که بر تو فرود آمده، تو را ياری می دهد.
 ان شاءالله

 

قبلی بعدی