متن عربی

22-  و من كتاب له ( عليه السلام ) إلى عبد الله بن العباس رحمه الله تعالى و كان عبد اللّه يقول "ما انتفعت بكلام بعد كلام رسول الله صلى اللّه عليه و آله، كانتفاعي بهذا الكلام" :
أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ الْمَرْءَ قَدْ يَسُرُّهُ دَرْكُ مَا لَمْ يَكُنْ لِيَفُوتَهُ وَ يَسُوؤُهُ فَوْتُ مَا لَمْ يَكُنْ لِيُدْرِكَهُ فَلْيَكُنْ سُرُورُكَ بِمَا نِلْتَ مِنْ آخِرَتِكَ وَ لْيَكُنْ أَسَفُكَ عَلَى مَا فَاتَكَ مِنْهَا وَ مَا نِلْتَ مِنْ دُنْيَاكَ فَلَا تُكْثِرْ بِهِ فَرَحاً وَ مَا فَاتَكَ مِنْهَا فَلَا تَأْسَ عَلَيْهِ جَزَعاً وَ لْيَكُنْ هَمُّكَ فِيمَا بَعْدَ الْمَوْتِ .

متن فارسی

به عبدالله پسر عباس عبدالله مى گفت پس از گفته رسول خدا (صلی الله علیه وآله) از هيچ گفته اى چنين سود نبردم.

اما بعد، گاه آدمى را شاد مى كنند دست يافتن بر آنچه از دست او رفتنى نبود، و ناخشنودش مى سازد از دست شدن آنچه او را به دست آمدنى نبود. پس شادباش بدانچه از آخرتت به دست آورده اى و اندوهناك باش بر آنچه از دست داده اى. بدانچه از دنيا به دست آرى فراوان شادمان مباش و بدانچه از دست داده اى ناشكيبا و نالان. تو را در بند آن بايد كه پس از مرگ شايد.