تا نزدیک به دو قرن اخیر بشر فکر می کرد که زمین در مرکز عالم قرار دارد و بسیاری از دانشمندان فکر می کردند که زمین مسطح است و کروی شکل نیست.و هر دانشمندی که سعی می کرد نظریه زمین مرکزی و مسطح بودن زمین را رد بکند مورد غضب کلیسا قرار می گرفت.در قرن اخیر با اختراع تلسکوپ و خارج شدن انسان از زمین انسان ها به این موضوع پی بردند که زمین در فضا معلق است.همچنین در بسیاری از تمدن های بدوی تصور می شد که زمین روی شاخ گاو قرار دارد یا بروی یک ماهی قرار دارد یا در یونان باستان تصور می شد که زمین بروی دست یا بازوی خدایان قرار دارد و وقتی این گاو یا ماهی یا خدا زمین را تکان می دهد زمین لرزه رخ می دهد.

در 1400 سال قبل حضرت علی (ع) در خطبه 186 نهج البلاغه (الإمامُ عليٌّ عليه السلام : أنْشَأَ الأرضَ فأمْسَكَها مِن غيرِ اشْتِغالٍ ، و أرْساها على غَيرِ قَرارٍ ، و أقامَها بغَيرِ قوائمَ ، و رَفَعَها بغَيرِ دَعائمَ ، و حَصَّنَها مِن الأوَدِ و الاعْوِجاجِ ، و مَنَعَها مِن التّهافُتِ و الانْفِراجِ .امام على عليه السلام : [خداوند] زمين را ايجاد كرد و آن را نگه داشت، بى آن كه وى را مشغول سازد. و آن را بر جايى بدون قرار استوار كرد و بى هيچ پايه اى بر پايش داشت و بى هيچ ستونى برافراشتش و آن را از كجى و انحراف نگاه داشت و از افتادن و شكافتن آن جلوگيرى كرد .

به معلق بودن زمین در فضا بدون اینکه توسط نیرویی نگه داشته شود اشاره فرموده اند :

امام على علیه السلام : [خداوند] زمین را ایجاد کرد و آن را نگه داشت، بى آن که وى را مشغول سازد. و آن را بر جایى بدون قرار استوار کرد و بى هیچ پایه اى بر پایش داشت و بى هیچ ستونى برافراشتش و آن را از کجى و انحراف نگاه داشت و از افتادن و شکافتن آن جلوگیرى کرد .

این حدیث با توجه به علم امروز ما بسیار بدوی و ساده است ولی در 1400 سال قبل در شرایطی که نظریات خرافی حاکم بود و هیچ ابزار علمی وجود نداشت دانستن این مساله تنها یک معجزه محسوب می شده است.