بزرگ ترين عيب آن كه چيزى را در خوددارى، بر ديگران عيب بشمار!
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  آداب زمان جنگ ( حکمت شماره 7 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

267-  و في حديثه (عليه السلام):أنَّهُ شَيعَ جَيشاً بِغَزْيةٍ فَقَالَ اعْذِبُوا عَنِ النِّسَاءِ مَا اسْتَطَعْتُمْ.
 و معناه اصدفوا عن ذکر النساء و شغل القلب بهن و امتنعوا من المقاربة لهن لأن ذلک يفت في عضد الحمية و يقدح في معاقد العزيمة و يکسر عن العدو و يلفت عن الإبعاد في الغزو فکل من امتنع من شي‏ء فقد عذب عنه و العاذب و العذوب الممتنع من الأکل و الشرب.


متن فارسی

 

در حديث اميرالمومنين عليه السلام است که آن حضرت سپاهى را که به جنگ مى فرستاد بدرقه کرد و به آنان فرمود:  تا آنجا که مى توانيد، از زنان، دورى کنيد.

 شريف رضى گويد: معنى کلام مزبور اين است که از ياد زنان و دل سپردن به آنان رو بگردانيد  و از نزديک شدن به ايشان، امتناع ورزيد زيرا چنين چيزى در بازو و نيروى حميت و مردانگى سستى و شکستگى، پديدار مى سازد  و پيوندهاى قصد و عزيمت را، پاره مى کند و از دويدن و چابکى باز مى دارد و آدمى را از دور ساختن دشمن برمى گرداند  و هر کس از چيزى امتناع کند (گفته مى شود که) قد اعذب عنه به تحقيق از آن امتناع و خوددارى کرد  و دو کلمه عاذب و عذوب به معنى کسى است که از خوردن و آشاميدن، امتناع ورزد.

قبلی بعدی