نمایش مطالب
11
تا
20
از
22
عقوبی و طبری و ابن اثیر و ابن کثیر و ابوالفداء و ابن جوزی در تمام نقاطی که از کرخ یا اختلافات مرامی این بخش از بغداد با سایر محلات آن نمی یابند. اما در قرن چهارم با صراحت تمام مذهب تشیع بعنوان مذهب اهل کرخ مطرح می شود.
نصاری دچار انحراف در عقیده شدند و معتقد گشتند که راهبان و کشیشان قادر به زنده کردن مردگان و امثال آن هستند درست همان کارهایی که جز از خدا ساخته نیست و اگر احیاناً برخی از انبیاء قدرت انجام چنین کاری را داشته اند فقط بعنوان معجزه بوده که خداوند برای اثبات صدق دعوی ایشان به آنان داده است.
در مذمّت روزگار، و درد از دست رفتن خویشان، در صفر سال 402 ه این قصیده را سروده است:
امیدواری که در دارالحزن شاد گردی، و در جایگاه کوچ کردن منزل گزینی؛
هیهات که مرگِ گردش کننده در همه جا، و خیانتگر زمان بگذارد کسی باقی بماند؛
با روزگارخویش معاشرت نکن، جز ترسان از فراق همدمان و دوری از میهن
در آن محیط و شرایط، دانشمندان بسیاری با دین ها و مذاهب گوناگون، در دانشگاه ها و مدارس آموزش می دیدند و آنچه داشتند، می آموختند. کتاب های بی شماری در رشته های مختلف علوم تألیف کردند.
در چنان محیط آزاد علمی و فرهنگی بود که سیّد رضی متولد شد، پرورش یافت، فرهیخته گردید و به تألیف اثر بزرگی چون نهج البلاغه موفق شد.
عضدالدوله بعد از این مدت او را به عنوان سفیر خود به سوی بنی حمدان فرستاد. سپس او را و برادرش، ابی عبدالله را همزمان در قلعه ای در فارس، زندانی کرد. شریف در هنگام اعتقال پدر، ده ساله بود.
این مطالب نشانگر آن است که مادرش فاطمه به شؤنات تعلیم او پرداخته و تمامی فضل او در تعلیم و تربیت، به اهتمام مادر جلیل القدر و فاضله اش بوده است.
ابوالحسین محمد بن حسین، شریف رضی، شاعر بغداد و رافضی متعصب بود. »... «برادرش - سید مرتضی - مردی دانشمند بود، و شعرش بر شعر رضی فزونی داشت، ولی شعر رضی نیکو تر بود.
کنیت شریفش ابوالحسن، لقب مرضیّش رضی است، و ذوالحسبین، برادر میر مرتضی علم الهدی، و در عصمت و طهارت برگزیده خداست. نقیب علویه و اشراف بغداد بلکه قطب فلک ارشاد مرکز دایره رشاد بود. صیت بزرگی و جلالت او را گوش فلک شنیده، و آوازه فضل و بلاغت او به ایوان فلک رسیده، اشعار دل پذیرش دست تصرف از دامن فصاحت آرائی در شاخ بلند سحر آزمایی زده
حنا الفاخوری در مقام مقایسه ی او با دیگر شاعران چنین می‌نویسد: این است رضی شاعری که از جهت تحلیل معنی و عمق آن هماند ابن الرومی نیست؛ و از جهت به کار گرفتن صنایع نادر و آوردن ابیات یگانه و بی همال که دلها را واله و خیال را فروزان می‌سازد، به پایهی ابوتمام نمی‌رسد؛ و از جهت تفکر و پرواز در فضای روح و زندگی و اخلاق با متنبی همسان نیست؛ ولی او را از هر یک از این ویژگیها نصیبی است.
یکی از دانشمندان گفته است: «اگر رضی نبود مرتضی از همگان شاعرتر، و اگر مرتضی نبود رضی از همه مردم داناتر بود». بهترین تالیف سیدرضی مهم‌ترین تالیف سیدرضی کتاب بی مانند نهج البلاغه مجموعه‌ای از خطبه ها، نامه ها، و کلمات حکمت آمیز امیرالمومنین امام علی علیه السلام است؛ کتابی که چون گوهری تابان می‌درخشد و به مانند خورشیدی فروزان شبستان عاشقان حقیقت را روشن و پرفروغ نگاه می‌دارد.
از این جا خطاب به پدرش می‌گوید: جانم فدای تو باد‌ای شکوه و دلیری بزرگواری ها، آنچه بر سر تو آوردند رفتار ترسویی است که کینه توزیها او را دلیر کرده است؛ نه شمشیرهای بران و نیزهها از تو به جا مانده است، و نه زیبارویان مرواریدگون از تو گرفته اند.
