نمایش مطالب
11
تا
20
از
24
علم عرفان به دو بخش «عرفان نظری» و «عرفان عملی» تقسیم می شود. عرفان نظری عبارت است از تفسیر مشاهدات عارف و یافته های حضوری و بی واسطة او از حقایق هستی که در قالب الفاظ و مفاهیم بیان می شود و گاهی به صورت استدلال های فلسفی به شکل بحث های علمی مطرح می گردد.
اکـثر قاطع دهریون، مخاطبان اهل کتاب و مشرکین بوده اند که اصل مـبـدا و مـعـاد را قـبـول داشـتـند، با این حال پرستش بت ها و مـعـبـودهـای سـاخـتگی را واسطه فیض می دانستند: (ما نعبدهم الا لـیقربونا الی الله زلفی4؛ ما آن ها را نمی پرستیم جز برای این که ما را به خدا نزدیک سازند.)
مقالات بخش معارف
رذایل اخلاقی، تأثیری تکوینی بر جهان می‌گذارند که بر طبق حکمت خدای تعالی و تابع مصلحت و مفسده واقعی است. جهان بر طبق فطرت توحیدی خود حرکت می‌کند و مقتضای این فطرت، همسویی با خیر و نیکی است.
اصل اعتقادی توحید اثبات می‌کند که جهان دارای شعور و حرکت به سمت کمال و خوبی است و به همین دلیل، بی‌اخلاقی و بدی، بر آن اثر تکوینی منفی می‌گذارد و نظم آن را به هم می‌ریزد.
سمت‌گیری اندیشه آدمی به سوی حق و حقیقت است. از میان افکار گوناگون و تفکرهای متفاوت و ضد و نقیض، درک و تشخیص حق، مهم‌ترین هنر انسان است. مکتب‌های انحرافی و افکار نادرست با هزاران ترفند، لباس حق به جانب پوشیده و ادعای هدایت و روشنگری دارند
واضح می گردد كه هر شرطی برای شمول مغفرت هست برای شمول شفاعت نيز هست. از نظر عقلی شرط مغفرت چيزی جز قابليت داشتن شخص برای آن نيست . اگر كسی از رحمت خدا محروم گردد صرفا به موجب قابل نبودن خود او است نه آنكه (معاذ الله) در رحمت خدا محدوديت وضيقی باشد. رحمت خدا همچون اعتبار بانكی يك بازرگان نيست كه محدود باشد .
امیرمؤمنان علیه السلام می فرماید: «اسلام ظاهرش علم و باطنش حکمت است. نوآوری های آن پایان نمی گیرد و شگفتی هایش تمام نمی شود. در اسلام برکات و خیرات چونان سرزمین پُرگیاه در اوّل بهاران فراوان است. اسلام، چراغ های روشنی بخش تاریکی هاست که دَرِ نیکی ها جز با کلیدهای اسلام باز نشود و تاریکی ها را جز با چراغ های آن نمی توان روشنایی بخشید. مرزهایش محفوظ و چراگاه هایش را خود نگهبان است. هر درمان خواهی را درمان، و هر بی نیازی طلبی را کافی است».
گویی او (عبد الملک بن مروان) را می بینم که از شام فریاد برمی آورد و با پرچمهایش پیرامون کوفه را پر می کند و چونان شتر خشمگین به کوفه یورش می آورد و زمین را با سرهای بریده فرش می کند. دهانش را گشاد کرده و گامهایش را سخت و سنگین بر زمین می کوبد. تاخت و تاز او بی امان و پایدار و هجوم او سخت و دشوار است.
توصیه می کنم شما را به تقوا و پرهیز از خدایی که با انذار خود راه عذر را [بر شما ] مسدود ساخته و با دلیل روشن حجت را تمام کرده و شما را بر حذر داشته از دشمنی که مخفیانه در سینه های شما راه می یابد و آهسته در گوش ها می دمد، گمراه و پست می سازد و نوید می دهد و انسان رابه خواهش وا می دارد، گناهان و جرایم زشت را نیکو جلوه می دهد
