متن عربی

344 - وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ فى صِفَةِ الْمُؤْمِنِ:

1.  الْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فى وَجْهِهِ،
2. و حُزْنُهُ فى قَلْبِهِ. اَوْسَعُ شَىْء صَدْراً، وَ اَذَلُّ شَىْء نَفْساً.
3. يَكْرَهُ الرِّفْعَةَ، وَ يَشْنَأُ السُّمْعَةَ! طَويلٌ غَمُّهُ، بَعيدٌ هَمُّهُ،
4.  كَثيرٌ صَمْتُهُ، مَشْغُولٌ وَقْتُهُ، شَكُورٌ صَبُورٌ، مَغْمُورٌ بِفِكْرَتِهِ،
5. ضَنينٌ بِخَلَّتِهِ، سَهْلُ الْخَليقَةِ، لَيِّنُ الْعَريكَةِ،
6. نَفْسُهُ اَصْلَبُ مِنَ الصَّلْدِ، وَ هُوَ اَذَلُّ مِنَ الْعَبْدِ.

متن فارسی

و آن حضرت در وصف مؤمن فرمود:

1. شادی‌ مؤمن در چهره اش،
2. و اندوهش در دل اوست.از نظر تحمّل وسیع ترین موجود، و از نظراخلاق متواضع ترین مخلوق است.
3. برتری‌ را خوش ندارد، و خودنمایی‌ را دشمن دارد. اندوهش طولانی‌، و همّتش دوردست،
4. و سکوتش بسیار، و وقتش مشغول، و سپاس وشکیبایی‌ اش فوق العاده، و غرق در فکرت خویش،
5. و نسبت به اظهار حاجت بخیل است، اخلاقش سهل و آرام، و برخوردش هموار و نرم،
6. و وجودش در امر دین از سنگ سخت تر، ونزد حق از برده ذلیل تر است.