آن كه جان را با طمع ورزى بپوشاند خود را پُست كرده ، و آن كه راز سختى هاى خود را آشكار سازد خود را خوار كرده ، و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خود را بى ارزش كرده است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  ناپایدارى نعمت ها ( حکمت شماره 426 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

426. و قال (علیه السلام):

  1. لا یَنْبَغِی لِلْعَبْدِ أَنْ یَثِقَ بِخَصْلَتَیْنِ:
  2. الْعَافِیَةِ، وَالْغِنَى. بَیْنَا تَرَاهُ مُعَافىً،
  3. إِذْ سَقِمَ؛ وَ بَیْنَا تَرَاهُ غَنِیّاً، إِذِ افْتَقَرَ.

متن فارسی

امام (علیه السلام) فرمود:

  1. سزاوار نیست انسان به دو چیز اطمینان پیدا کند:
  2. سلامتى و ثروت. چرا که در همان حال که انسانى را تندرست مى بینى
  3. ناگهان بیمار مى شود و در همان حال که او را ثروتمند مشاهده مى کنى ناگهان فقیر و مستمند مى گردد.
قبلی بعدی