متن عربی

86-  و من خطبة له ( عليه السلام ) و فيها بيان صفات الحق جل جلاله، ثم عظة الناس بالتقوى و المشورة :
قَدْ عَلِمَ السَّرَائِرَ وَ خَبَرَ الضَّمَائِرَ لَهُ الْإِحَاطَةُ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ الْغَلَبَةُ لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ الْقُوَّةُ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ
عظة الناس
فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُ مِنْكُمْ فِي أَيَّامِ مَهَلِهِ قَبْلَ إِرْهَاقِ أَجَلِهِ وَ فِي فَرَاغِهِ قَبْلَ أَوَانِ شُغُلِهِ وَ فِي مُتَنَفَّسِهِ قَبْلَ أَنْ يُؤْخَذَ بِكَظَمِهِ وَ لْيُمَهِّدْ لِنَفْسِهِ وَ قَدَمِهِ وَ لْيَتَزَوَّدْ مِنْ دَارِ ظَعْنِهِ لِدَارِ إِقَامَتِهِ فَاللَّهَ اللَّهَ أَيُّهَا النَّاسُ فِيمَا اسْتَحْفَظَكُمْ مِنْ كِتَابِهِ وَ اسْتَوْدَعَكُمْ مِنْ حُقُوقِهِ فَإِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ لَمْ يَخْلُقْكُمْ عَبَثاً وَ لَمْ يَتْرُكْكُمْ سُدًى وَ لَمْ يَدَعْكُمْ فِي جَهَالَةٍ وَ لَا عَمًى قَدْ سَمَّى آثَارَكُمْ وَ عَلِمَ أَعْمَالَكُمْ وَ كَتَبَ آجَالَكُمْ وَ أَنْزَلَ عَلَيْكُمُ الْكِتَابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ عَمَّرَ فِيكُمْ نَبِيَّهُ أَزْمَاناً حَتَّى أَكْمَلَ لَهُ وَ لَكُمْ فِيمَا أَنْزَلَ مِنْ كِتَابِهِ دِينَهُ الَّذِي رَضِيَ لِنَفْسِهِ وَ أَنْهَى إِلَيْكُمْ عَلَى لِسَانِهِ مَحَابَّهُ مِنَ الْأَعْمَالِ وَ مَكَارِهَهُ وَ نَوَاهِيَهُ وَ أَوَامِرَهُ وَ أَلْقَى إِلَيْكُمُ الْمَعْذِرَةَ وَ اتَّخَذَ عَلَيْكُمُ الْحُجَّةَ وَ قَدَّمَ إِلَيْكُمْ بِالْوَعِيدِ وَ أَنْذَرَكُمْ بَيْنَ يَدَيْ عَذابٍ شَدِيدٍ فَاسْتَدْرِكُوا بَقِيَّةَ أَيَّامِكُمْ وَ اصْبِرُوا لَهَا أَنْفُسَكُمْ فَإِنَّهَا قَلِيلٌ فِي كَثِيرِ الْأَيَّامِ الَّتِي تَكُونُ مِنْكُمْ فِيهَا الْغَفْلَةُ وَ التَّشَاغُلُ عَنِ الْمَوْعِظَةِ وَ لَا تُرَخِّصُوا لِأَنْفُسِكُمْ فَتَذْهَبَ بِكُمُ الرُّخَصُ مَذَاهِبَ الظَّلَمَةِ وَ لَا تُدَاهِنُوا فَيَهْجُمَ بِكُمُ الْإِدْهَانُ عَلَى الْمَعْصِيَةِ عِبَادَ اللَّهِ إِنَّ أَنْصَحَ النَّاسِ لِنَفْسِهِ أَطْوَعُهُمْ لِرَبِّهِ وَ إِنَّ أَغَشَّهُمْ لِنَفْسِهِ أَعْصَاهُمْ لِرَبِّهِ وَ الْمَغْبُونُ مَنْ غَبَنَ نَفْسَهُ وَ الْمَغْبُوطُ مَنْ سَلِمَ لَهُ دِينُهُ وَ السَّعِيدُ مَنْ وُعِظَ بِغَيْرِهِ وَ الشَّقِيُّ مَنِ انْخَدَعَ لِهَوَاهُ وَ غُرُورِهِ وَ اعْلَمُوا أَنَّ يَسِيرَ الرِّيَاءِ شِرْكٌ وَ مُجَالَسَةَ أَهْلِ الْهَوَى مَنْسَاةٌ لِلْإِيمَانِ وَ مَحْضَرَةٌ لِلشَّيْطَانِ جَانِبُوا الْكَذِبَ فَإِنَّهُ مُجَانِبٌ لِلْإِيمَانِ الصَّادِقُ عَلَى شَفَا مَنْجَاةٍ وَ كَرَامَةٍ وَ الْكَاذِبُ عَلَى شَرَفِ مَهْوَاةٍ وَ مَهَانَةٍ وَ لَا تَحَاسَدُوا فَإِنَّ الْحَسَدَ يَأْكُلُ الْإِيمَانَ كَمَا تَأْكُلُ النَّارُ الْحَطَبَ وَ لَا تَبَاغَضُوا فَإِنَّهَا الْحَالِقَةُ وَ اعْلَمُوا أَنَّ الْأَمَلَ يُسْهِي الْعَقْلَ وَ يُنْسِي الذِّكْرَ فَأَكْذِبُوا الْأَمَلَ فَإِنَّهُ غُرُورٌ وَ صَاحِبُهُ مَغْرُورٌ .

متن فارسی

و از خطبه‏ هاى آن حضرت است‏

به رازها داناست و بر درونها بيناست. بر هر چيز احاطه دارد و چيره است، و بر هر چيز تواناست. پس از شما آن را كه پرواى كار است، وظيفه خود بگزارد، در روزهايى كه فرصتى دارد، پيش از آنكه مرگ او را به حال خود نگذارد. روزهايى كه آسوده خاطر است، و زمان دل مشغولى او نرسيده، روزهايى كه دم تواند بر آورد، و گلويش نتاسيده، و بايد كه خود را براى رسيدن  بدان جهان  آماده دارد، و از جاى كوچ براى سجاى ماندن توشه بردارد.
پس اى مردم! خدا را! خدا را! بپاييد، و در آنچه از كتاب خود شما را نگاهبان كرده و حقوقى كه نزد شما به وديعت سپرده  وظيفه امانت را رعايت نماييد . كه خداى سبحان شما را بيهوده نيافريده و رها نگذاشته، و در نادانى و كوريتان نداشته. چه به شما گفته است چه بايدتان كرد، و آموخته است كه چه خدمتى تان بايد آورد، و نبشته است كه تومار زندگى تان را كى خواهد سپرد. و قرآن را كه بيان دارنده هر چيز است بر شما فرو فرستاد، و پيامبر خويش را روزگارى ميان شما زندگانى داد، تا با آيه ها كه در كتاب خود نازل فرمود دينى را كه پسنديد، براى او و شما كامل نمود، و به زبان او به شما خبر داد كه چه را مى پسندد و چه او را خوش نيايد، از چه باز مى دارد و كردن چه كار را فرمايد. چندان كه راه عذر را بر شما ببست، و حجتى گرفت كه  از آن نتوانيد رست . پيك تهديد را به سوى شما پيش راند، و از كيفر سختى كه پيش رو داريد بترساند. پس، در اين چند روز كه زنده ايد، گذشته را جبران كنيد، و خود را به شكيبايى ورزيدن و سختى ديدن خوى دهيد. كه اين روزها برابر روزهايى كه در غفلت بوديد، و خود را مشغول داشتيد و پند ننيوشيديد اندك است.  فراوان  خود را رخصت مدهيد،
مبادا رخصتها شما را به راه ستمكاران برد. و درون را چون برون سازيد تا نفاق، بلايى بر سرتان نياورد، و پرده شما را ندرد.
بندگان خدا! فرمانبردارترين مردم از خداوند، خيرخواه ترين آنان براى خويش است، و خيانتكارترين آنان به خود، كسى است كه در نافرمانى خدا از همه پيش است. فريفته، آن كه خود را بفريباند، و رشك برده آن كه دينش براى وى بى آسيب ماند. خوشبخت كسى است كه از  آنچه بر  جز او   رود  پند گيرد. و بدبخت آن كس كه فريب هواى نفس خويش پذيرد. بدانيد كه اندك ريا شرك است و همنشينى پيروان هوا فراموش كردن ايمان، و جاى حاضر شدن شيطان. از دروغ دورى گزينيد كه از ايمان به دور است  و چراغ او بى نور . راستگو بر كنگره هاى رستگارى و بزرگوارى است و دروغگو كناره مغاك و خوارى. بر هم حسد مبريد كه حسد ايمان را مى خورد  چنانكه آتش هيزم را  و با يكديگر دشمنى مكنيد كه آن پيوند خويشاوندى را مى برد. و بدانيد كه آرزوهاى نفسانى خرد را به غفلت وادارد، و ياد خدا را به فراموشى سپارد. پس آرزوى نفسانى را دروغزن دانيد كه  آنچه خواهد  فريب است و اميد بيهوده، و خداوند آرزو فريفته است  و در خواب غفلت غنوده .