متن عربی

223- و من خطبة له (علیه السلام) فی التنفیر من الدنیا:
دَارٌ بِالْبَلَاءِ مَحْفُوفَةٌ وَ بِالْغَدْرِ مَعْرُوفَةٌ لَا تَدُومُ أَحْوَالُهَا وَ لَا یسْلَمُ نُزَّالُهَا أَحْوَالٌ مُخْتَلِفَةٌ وَ تَارَاتٌ مُتَصَرِّفَةٌ الْعَیشُ فِیهَا مَذْمُومٌ وَ الْأَمَانُ مِنْهَا مَعْدُومٌ وَ إِنَّمَا أَهْلُهَا فِیهَا أَغْرَاضٌ مُسْتَهْدَفَةٌ تَرْمِیهِمْ بِسِهَامِهَا وَ تُفْنِیهِمْ بِحِمَامِهَا وَ اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ أَنَّکمْ وَ مَا أَنْتُمْ فِیهِ مِنْ هَذِهِ الدُّنْیا عَلَی سَبِیلِ مَنْ قَدْ مَضَی قَبْلَکمْ مِمَّنْ کانَ أَطْوَلَ مِنْکمْ أَعْمَاراً وَ أَعْمَرَ دِیاراً وَ أَبْعَدَ آثَاراً أَصْبَحَتْ أَصْوَاتُهُمْ هَامِدَةً وَ رِیاحُهُمْ رَاکدَةً وَ أَجْسَادُهُمْ بَالِیةً وَ دِیارُهُمْ خَالِیةً وَ آثَارُهُمْ عَافِیةً فَاسْتَبْدَلُوا بِالْقُصُورِ الْمَشَیدَةِ وَ النَّمَارِقِ الْمُمَهَّدَةِ الصُّخُورَ وَ الْأَحْجَارَ الْمُسَنَّدَةَ وَ الْقُبُورَ اللَّاطِئَةَ الْمُلْحَدَةَ الَّتِی قَدْ بُنِی عَلَی الْخَرَابِ فِنَاؤُهَا وَ شُیدَ بِالتُّرَابِ بِنَاؤُهَا فَمَحَلُّهَا مُقْتَرِبٌ وَ سَاکنُهَا مُغْتَرِبٌ بَینَ أَهْلِ مَحَلَّةٍ مُوحِشِینَ وَ أَهْلِ فَرَاغٍ مُتَشَاغِلِینَ لَا یسْتَأْنِسُونَ بِالْأَوْطَانِ وَ لَا یتَوَاصَلُونَ تَوَاصُلَ الْجِیرَانِ عَلَی مَا بَینَهُمْ مِنْ قُرْبِ الْجِوَارِ وَ دُنُوِّ الدَّارِ وَ کیفَ یکونُ بَینَهُمْ تَزَاوُرٌ وَ قَدْ طَحَنَهُمْ بِکلْکلِهِ الْبِلَی وَ أَکلَتْهُمُ الْجَنَادِلُ وَ الثَّرَی وَ کأَنْ قَدْ صِرْتُمْ إِلَی مَا صَارُوا إِلَیهِ وَ ارْتَهَنَکمْ ذَلِک الْمَضْجَعُ وَ ضَمَّکمْ ذَلِک الْمُسْتَوْدَعُ فَکیفَ بِکمْ لَوْ تَنَاهَتْ بِکمُ الْأُمُورُ وَ بُعْثِرَتِ الْقُبُورُ هُنالِک تَبْلُوا کلُّ نَفْسٍ ما أَسْلَفَتْ وَ رُدُّوا إِلَی اللَّهِ مَوْلاهُمُ الْحَقِّ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما کانُوا یفْتَرُونَ.

متن فارسی

نکوهش دنیا
از جمله خطبه ای است از امیرالمومنین علیه السلام: دنیا سرایی است که با بلاء و رنج احاطه گردیده و با مکر و فریب، شناخته شده است ، احوال آن دوامی ندارد و فرود آیندگان در آن، سالم نمی مانند، حالتهای آن، گوناگون و مختلف و نوبتهای آن در دگرگونی است، (پابرجا نیست و از یکی به دیگری منتقل می شود) زندگی در دنیا نکوهیده و امنیت در آن، نابود است، جز این نیست که اهل دنیا، به منزله نشانه هایی هستند، نصب شده در زمین (برای تیراندازی) که دنیا با تیرهای خود به طرف آنها تیراندازی می کند و با مرگی که از سوی خود به طرف آنها می فرستد، نابودشان می سازد.
 ای بندگان خدا ، بدانید که راه و روش شما و هر چه از این دنیا شما را فرا گرفته، به راه و روش کسانی است که پیش از شما بوده و از میان رفته اند، از آن کسان که عمرشان از شما طولانی تر و شهرها و سراهایشان از شهرها و سراهای شما آبادتر و آوازه آثارشان از آوازه آثار شما رساتر بود، (با همه اینها) صداهایشان به خاموشی گرایید، بادهایشان، از حرکت ایستاد (خود از حرکت باز ایستادند) جسدهایشان پوسید، شهرها و سراهایشان خالی ماند و آثارشان کهنه گردید و از میان رفت، پس، کاخهای بلند محکم و تکیه گاههای راحت و بسترهای نرم و گسترده را به صخره ها و سنگهایی که به منزله تکیه گاهشان است و به گورهای به زمین چسبیده (در دل زمین) و دارای لحد، بدل نمودند، گورهایی که آستانه و مدخل آن برای ویرانی همیشگی حیات انسان، بنیاد گذاشته شده و بنیان آن، با خاک استوار گشته است، محل آن گورها به همدیگر نزدیک است، اما ساکنان آنها، از یکدیگر بیگانه اند، در میان مردمان محله ای که ساکنان آن (در نتیجه عاقبت سوء اعمالشان) در وحشت به سر می برند و در بین مردم به ظاهر آسوده خاطری که (از مشاهده یایان کارشان) دل مشغول و ناراحتند، مردمی که به وطنها انس نمی گیرند و با آنچه از قرب جوار و نزدیکی خانه، میانشان وجود دارد مانند همسایگان به یکدیگر نزدیک نمی گردند و پیوستگی در بین آنها وجود ندارد، چگونه ممکن است دید و بازدید در میان ایشان باشد در حالی که کهنگی و پوسیدگی، همچون شتری که سینه به زمین می مالد، با سینه خود، آنها را نرم کرده و به هم کوبیده و سنگ و خاک جسم آنان را خورده است، گویی که شما (با این عمر کوتاه و زود گذر) به همان جایی رفته اید که آنها رفته اند و آن خوابگاه (که ایشان را در بر گرفته) شما را نیز در گرو خود دارد و آن امانتدار (یعنی قبر) شما را هم در بر گرفته است، پس شما در آن هنگام که کارهایتان به آخر برسد و قبرها وارونه گردد (تا مردگان برای حساب از آن خارج شوند) چگونه خواهید بود؟ هنالک تبلو کل نفس ما اسلفت و ردوا الی الله مولاهم الحق و ضل عنهم ما کانوا یفترون (در آنجا هر کسی به آنچه از پیش فرستاده است آزمایش می گردد و به سوی خدا که مولای بر حق ایشان است باز گردانیده می شوند و چیزهایی که به وسیله آنها افترا می بستند (و آنها را شریک خدا قرار می دادند) از ایشان گم می گردد.یعنی آن چیزها هلاک و نابود می شود) .