متن عربی

(106) (و من كلام له ( عليه السلام ) (في بعض أيام صفين)

وَ قَدْ رَأَيْتُ جَوْلَتَكُمْ وَ انْحِيَازَكُمْ عَنْ صُفُوفِكُمْ
تَحُوزُكُمُ الْجُفَاةُ الطَّغَامُ
وَ أَعْرَابُ أَهْلِ الشَّامِ
وَ أَنْتُمْ لَهَامِيمُ الْعَرَبِ
وَ يَآفِيخُ الشَّرَفِ
وَ الْأَنْفُ الْمُقَدَّمُ وَ السَّنَامُ الْأَعْظَمُ
وَ لَقَدْ شَفَى وَحَاوِحَ صَدْرِي
أَنْ رَأَيْتُكُمْ بِأَخَرَةٍ
تَحُوزُونَهُمْ كَمَا حَازُوكُمْ
وَ تُزِيلُونَهُمْ عَنْ مَوَاقِفِهِمْ كَمَا أَزَالُوكُمْ
حَسّاً بِالنِّصَالِ وَ شَجْراً بِالرِّمَاحِ
تَرْكَبُ أُوْلَاهُمْ أُخْرَاهُمْ كَالْإِبِلِ الْهِيمِ الْمَطْرُودَةِ تُرْمَى عَنْ حِيَاضِهَا وَ تُذَادُ عَنْ مَوَارِدِهَا.

گريختن و بازگشتن شما را از صفهايتان ديدم.
اعراب باديه نشين شام و مشتى مردم فرومايه و گمنام به هزيمتتان دادند
و، حال آنكه، شما پيشتازان عرب
و تارك بلند شرف هستيد.
شما مقدّم بر همگانيد، آنسان، كه بينى در جلو اعضاى بدن است
و بلند مرتبه ترين آنهاييد، چونان، كوهان شتر كه بلندترين جاى اوست.
ولى غم واندوه از دل من رخت بر بست،
آن گاه كه ديدم، سرانجام، به هزيمتشان مى دهيد
آنسان، كه شما را به هزيمت داده بودند
و آنان را از جاى بجنبانيديد، آنسان كه شما را از جاى بجنبانيدند.
گاه به ضرب نيزه هاى جان شكار و گاه با پرش تيرهاى پران آنها را از پاى در آورديد.
آنان واپس مى نشستند و بر روى هم به سر در مى آمدند، چونان اشتران تشنه كه از آبشخورشان مى رانند و از آن دور مى سازند.