اگر بندة خدا اجل و پايان كارش را مى ديد، با آرزو و فريب آن دشمنى مى ورزيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه (سید علی نقی فیض السلام)  >  در شكيبائى ( حکمت شماره 136 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

136.وَ قَالَ (عليه السلام) :يَنْزِلُ الصَّبْرُ عَلَى قَدْرِ الْمُصِيبَةِ .وَ مَنْ ضَرَبَ يَدَهُ عَلَى فَخِذِهِ عِنْدَ مُصِيبَتِهِ حَبِطَ أَجْرُهُ .


متن فارسی

ص1154

امام عليه السّلام (در شكيبائى) فرموده است :
1-شكيبائى باندازه اندوه مى رسد (مصيبت هر چه بزرگ باشد خداوند برابر آن شكيبائى عطا مى فرمايد) 2-  و كسي كه در مصيبت دست خويش به رانش زند (بيتابى كند) پاداشش (كه براى او در آن مصيبت مقرّر گشته) تباه مى گردد.

قبلی بعدی