چون سختى ها به نهايت رسد، گشايش پديد آيد، و آن هنگام كه حلقه هاى بلا تنگ گردد آسايش فرا رسد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه (سید علی نقی فیض السلام)  >  در ذوقار ( خطبه شماره 222 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

« 727»

(222) (و من خطبة له (عليه ‏السلام) ) خطبها بذي قار و هو متوجه إلى البصرة ذكرها الواقدي في كتاب الجمل‏
فَصَدَعَ بِمَا أُمِرَ بِهِ وَ بَلَّغَ رِسَالَاتِ رَبِّهِ فَلَمَّ اللَّهُ بِهِ الصَّدْعَ وَ رَتَقَ بِهِ الْفَتْقَ وَ أَلَّفَ بِهِ الشَّمْلَ بَيْنَ ذَوِي الْأَرْحَامِ بَعْدَ الْعَدَاوَةِ الْوَاغِرَةِ فِي الصُّدُورِ وَ الضَّغَائِنِ الْقَادِحَةِ فِي الْقُلُوبِ .

 


متن فارسی

از خطبه‏ هاى آن حضرت عليه السّلام است (در مدح حضرت رسول صلّى اللَّه عليه و آله)
كه آنرا در ذى قار (موضعى نزديك بصره) هنگام رفتن ببصره فرموده، و واقدى آنرا در كتاب‏

 

 ص728

جمل نقل كرده است: 1 پيغمبر اكرم آنچه را كه مأمور شده بود بيان فرموده، پيغامهاى (احكام) پروردگارش را (بمردم) رسانيد، 2 پس خداوند بوسيله او از هم گسيخته را منظّم گردانيده، پراكنده را گرد آورد، و بين خويشاوندان پس از دشمنى افروخته در سينه‏ ها و كينه‏ هاى آتش زننده دلها آميزش و يگانگى برقرار فرمود.

قبلی بعدی