چون سختى ها به نهايت رسد، گشايش پديد آيد، و آن هنگام كه حلقه هاى بلا تنگ گردد آسايش فرا رسد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  حقانیت حکومت امام (علیه السلام) در برابر معاویه ( نامه شماره 6 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به خطبه مورد نظر، شماره خطبه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

6.وَ مِنْ کِتابٍ لَهُ عَلیهِ السَّلامُ إِلَى مُعَاوِیَةَ

  1. إِنَّهُ بَایَعَنِی الْقَوْمُ الَّذِینَ بَایَعُوا أَبَا بَکْرٍ وَ عُمَرَ وَ عُثْمَانَ عَلَى مَا بَایَعُوهُمْ عَلَیْهِ،
  2. فَلَمْ یَکُنْ لِلشَّاهِدِ أَنْ یَخْتَارَ، وَ لا لِلْغَائِبِ أَنْ یَرُدَّ،
  3.  وَ إِنَّما الشُّورَى لِلْمُهَاجِرِینَ وَ الْاَنْصَارِ،
  4.  فَإِنِ اجْتَمَعُوا عَلَى رَجُلٍ وَ سَمَّوْهُ إِمَاماً کانَ ذَلِکَ لِلّهِ رِضىً،
  5. فَإِنْ خَرَجَ عَنْ أَمْرِهِمْ خَارِجٌ بِطَعْنٍ أَوْ بِدْعَةٍ،
  6. رَدُّوهُ إِلَى مَا خَرَجَ مِنْهُ،
  7. فَإِنْ أَبَى قَاتَلُوهُ عَلَى اتِّبَاعِهِ غَیْرَ سَبِیلِ الْمُؤْمِنِینَ، وَ وَلَّاهُ اللّهُ مَا تَوَلَّى.
  8. وَ لَعَمْرِی، یَا مُعَاوِیَةُ، لَئِنْ نَظَرْتَ بِعَقْلِکَ دُونَ هَوَاکَ،
  9. لَتَجِدَنِّی أَبْرَأَ النَّاسِ مِنْ دَمِ عُثَمانَ،
  10. وَ لَتَعْلَمَنَّ أَنِّی کُنْتُ فِی عُزْلَةٍ عَنْهُ
  11. إِلَّا أَنْ تَتَجَنَّى، فَتَجَنَّ مَا بَدَا لَکَ! وَالسَّلَامُ.

متن فارسی

6.و از نامه آن حضرت است به معاویه

  1. (بیعتى که مردم در مدینه با من کردند، براى تو که در شام بودى الزام آور است، زیرا) همان کسانى که با ابوبکر و عمر و عثمان بیعت کردند با همان شرایط با من بیعت نمودند،
  2. بنابراین نه حاضران اختیار فسخ یا مخالفت با آن را دارند و نه کسى که غایب بوده حق رد کردن آن را دارد.
  3. شورا تنها از آنِ مهاجران و انصار است،
  4. هرگاه همگى کسى را برگزیدند و امامش نامیدند، خداوند از او راضى و خشنود است؛
  5. بنابراین اگر کسى از فرمان آن ها با بدگویى یا بدعتى خارج گردد،
  6. مسلمانان او را به جاى خود بازمى گردانند،
  7. و اگر امتناع ورزد، با او پیکار مى کنند، چرا که از غیر مسیر مؤمنان تبعیت کرده و خدا او را در بیراهه رها مى سازد.
  8. اى معاویه! به جانم سوگند اگر با نگاه عقل بنگرى نه با چشم هوا و هوس،
  9. مرا از همه مبرّاتر درباره خون عثمان مى یابى
  10. و خواهى دانست که من به کلّى از آن برکنار بودم
  11. مگر این که در مقام تهمت برآیى و چنین نسبت ناروایى را به من بدهى. اگر چنین است هر تهمتى مى خواهى بزن، والسلام.
قبلی بعدی