چون سختى ها به نهايت رسد، گشايش پديد آيد، و آن هنگام كه حلقه هاى بلا تنگ گردد آسايش فرا رسد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( مصطفی زمانی)  >  ترس و اميد ( حکمت شماره 383 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

383- وَ قَالَ (عليه السلام) : لَا تَأْمَنَنَّ عَلَى خَيْرِ هَذِهِ الْأُمَّةِ عَذَابَ اللَّهِ لِقَوْلِهِ تَعَالَى فَلا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ وَ لَا تَيْأَسَنَّ لِشَرِّ هَذِهِ الْأُمَّةِ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ لِقَوْلِهِ تَعَالَى إِنَّهُ لا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكافِرُونَ .
 


متن فارسی

امام عليه السلام مى فرمايد: گول آسايش بهترين مردم اين ملت را از عذاب خدا نخور، زيرا خدا مى فرمايد: «به عذاب و كيفر خدا فقط زيانكاران بى اعتنا هستند»  و بدترين اين ملت نبايد از رحمت خدا مأيوس باشد، زيرا خدا مى فرمايد: «از رحمت خدا فقط كافران مأيوس هستند.»  

 

قبلی بعدی