نامه ای از آن حضرت (علیه السلام) به مردم مصر هنگامی که مالک اشتر (رحمه الله) را بر آنان امارت داد.
از بنده خدا علی، امير المؤمنين، به مردمی که برای خدا خشمگين شدند، هنگامی که ديگران در زمينش نافرمانی کردند و حقش را از ميان بردند. هنگامی که ستم، سراپرده اش را بر سر نيکوکار و تبهکار و مقيم و مسافر بر پای داشت و هيچ معروفی نماند که در سايه آن توان آسود و نه کس از منکری سرباز می زد.
اما بعد، بنده ای از بندگان خدا را به سوی شما فرستادم. مردی که در روزگار وحشت به خواب نرود و در ساعات خوف از دشمن رخ برنتابد. بر دشمنان از لهيب آتش سوزنده تر است. او مالک بن الحارث از قبيله مذحج است.
در هر چه موافق حق بود به سخنش گوش بسپاريد و فرمانش را اطاعت کنيد. اگر گفت، به راه افتيد، به راه افتيد و اگر گفت، درنگ کنيد، درنگ کنيد. او شمشيری است از شمشيرهای خدا که نه تيزيش کند شود و نه ضربتش بی اثر ماند. او نه به خود در کاری اقدام می کند. و نه از کاری باز می ايستد، نه قدم واپس نهد و نه پيش گذارد، مگر به فرمان من.
در فرستادن مالک به ديار شما، شما را بر خود ترجيح نهادم، زيرا مالک را نيکخواه شما ديدم و ديدم که او از هر کس ديگر سخت تر لجام بر دهان دشمنانتان زند.
