ناتوانى ، آفت و شكيبايى ، شجاعت و زُهد ، ثروت و پرهيزكارى ، سپرِ نگه دارنده است : و چه همنشين خوبى است راضى بودن و خرسندى .
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( مصطفی زمانی)  >  امام عليه السلام آرزوى مرگ ميكند ( نامه شماره 35 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

35-  و من كتاب له (عليه السلام) إلى عبد الله بن العباس بعد مقتل محمد بن أبي بكر :
أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ مِصْرَ قَدِ افْتُتِحَتْ وَ مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي بَكْرٍ رَحِمَهُ اللَّهُ قَدِ اسْتُشْهِدَ فَعِنْدَ اللَّهِ نَحْتَسِبُهُ وَلَداً نَاصِحاً وَ عَامِلًا كَادِحاً وَ سَيْفاً قَاطِعاً وَ رُكْناً دَافِعاً وَ قَدْ كُنْتُ حَثَثْتُ النَّاسَ عَلَى لَحَاقِهِ وَ أَمَرْتُهُمْ بِغِيَاثِهِ قَبْلَ الْوَقْعَةِ وَ دَعَوْتُهُمْ سِرّاً وَ جَهْراً وَ عَوْداً وَ بَدْءاً فَمِنْهُمُ الْآتِي كَارِهاً وَ مِنْهُمُ الْمُعْتَلُّ كَاذِباً وَ مِنْهُمُ الْقَاعِدُ خَاذِلًا أَسْأَلُ اللَّهَ تَعَالَى أَنْ يَجْعَلَ لِي مِنْهُمْ فَرَجاً عَاجِلًا فَوَاللَّهِ لَوْ لَا طَمَعِي عِنْدَ لِقَائِي عَدُوِّي فِي الشَّهَادَةِ وَ تَوْطِينِي نَفْسِي عَلَى الْمَنِيَّةِ لَأَحْبَبْتُ أَلَّا أَلْقَى مَعَ هَؤُلَاءِ يَوْماً وَاحِداً وَ لَا أَلْتَقِيَ بِهِمْ أَبَداً .


متن فارسی

ص   725
پس از كشته شدن محمد بن ابى بكر امام عليه السلام به عبد اللّه بن عباس چنين نوشت:

پس از حمد الهى مصر را اشغال كردند، محمد بن ابى بكر (ره) بشهادت رسيد.
او براى من در نزد خدا فرزندى ناصح، خدمت گزارى زحمتكش، شمشيرى برنده و تكيه گاهى مدافع بود. من مردم را براى پيوستن به وى تحريك كردم، قبل از كشته شدنش همه را بكمك كردن باو دستور دادم، مخفيانه و علنى، ببعضى چند مرتبه و ببعضى يك مرتبه تذكر دادم اما عده اى با بى ميلى حركت كردند، دسته اى ديگر خود را بمريضى زدند، و گروهى ديگر براى ضربه زدن در خانه نشستند. از خداى تعالى مى خواهم كه خيلى زود از دست آنها راحت شوم بخدا سوگند اگر آرزوى شهادت را در برخورد با دشمن و آمادگى براى مرگ نداشتم دوست مى داشتم كه يك روز با آنان نباشم و هيچگاه آنان را نبينم.

قبلی بعدی