بررسی ترجمه‌های صور خیال در دو خطبة «الجهاد» و «الملاحم» نهج‌البلاغه
یکی از آثار ارزنده و دینی مسلمانان، نهج‌البلاغه است. این اثر، فروتر از سخن خالق و فراتر از کلام مخلوق است (ر.ک؛ ابن أبی‌الحدید، 1364، ج 1: 2) و از زمان جمع‌آوری آن (سال 400 ق.) (ر.ک؛ دشتی، 1383: 6) تا کنون با استقبال صاحب‌نظران و اندیشمندان بسیاری رو‌به‌رو شده است. کثرت مراجعات به این اثر و وجود شرح‌ها و ترجمه‌های بسیار، گویای اهمیّت و عمق این اثر است، به گونه‌ای که حتّی دانشمندان غیر مسلمان را نیز به سوی خود کشیده است. شایان ذکر است که سیّد رضی این اثر را در قرن چهارم هجری گرد آورد (ر.ک؛ همان: 6) و از آن زمان به بعد، ترجمه‌ها و شرح‌های بسیاری بر این اثر ارزنده نوشته شد. در قرن أخیر نیز افراد زیادی این اثر را ترجمه کرده‌اند که از میان آنها، به ترجمة شهیدی، دشتی، قرشی و فیض‌الإسلام می‌توان اشاره داشت که دارای ویژگی‌ها و اهمیّت خاصّی هستند.
