معماهاي زنان

زني كه حضرت علي(علیه السلام)در خطبه 202 او را امانت رسول خدا ـ صلي الله عليه وآله ـ معرفي مي‌كند چه نام دارد

جايگاه زن در نهج البلاغه(1)

اگر چه نطفه اجتهاد به رأي بلافاصله بعد از پيامبر اکرم صلي الله عليه و اله در ماجراي سقيفه شکل گرفت و کم کم به صورت يک روش فقهي در ميان اهل سنت قوت گرفت و استناد به قياس و استحصال و استصلاح و اجتهاد برتأويل و تأول رواج يافت

جايگاه زن در نهج البلاغه(2)

لذا تفسير خواجه طوسي در باب سوره عصر آن است که اگر عصاره خلقت به خسران مبتلا مي شود دليل آن است که او از حکمت خلقت خويش فاصله مي گيرد و معناي لفي خسر:اي الاشتغال بالامور الطبيعية و الاستغراق بالنفوس البهيميّة

جايگاه زن در نهج البلاغه(3)

بنا براستقراء تام مخاطب و مبدأ مسووليت نفس انساني است همان نفسي که در سوره شمس بعد از پنج قسم پياپي مي فرمايد: «و نفسٍ و ما سوّيها فالهمها فجورها و تقويها قد افلح من زکّيها و قد خاب من دسّيها»

جايگاه زن در نهج البلاغه(4)

و گاه زناني را براي کل نظام بشري الگو مي آورد که به رغم شرايط طبيعي و موقعيت خاص بواسطه اراده مستقل و برخورداري از آزادي انتخاب کاري مي کنند که حرکتشان کاملاً مخالف شرايط حاکم برآنهاست و اين همان قدرت در انتخاب و استقلال فکري و تأثير آن در نظام اجتماعي است.

جايگاه زن در نهج البلاغه(5)

لذا اين بعد در کلام امام علي عليه السالم هست که حضرتش در مورد زنان فقط به مذمت بپردازد، بدون آنکه بر خلاف شيوه قرآن و رسولخدا هم از وصف نيکان و هم از وصف افراد ناشايست سخن بگويند. بويژه آنکه قرآن کريم در معرفي چهره هاي ماندگار از زنان بيشترين آنان را شايسته تعريف مي شمارد نه توبيخ.

جايگاه زن در نهج البلاغه(6)

از جمله نشانه هاي قدرت الهي اين است که براي شما انسانهاي [زن و مرد]از نوع خودتان از جنس خودتان همسراني قرار داد. براي شما مردان، زنان را؛ و براي شما مردان را ...«من انفسکم»جنس جداگانه اي نيستند

جايگاه حقوقي زن در نهج البلاغه(6)

حضرت در مقام ترسيم سيماي زن در جامعه مي باشد و علل و عواملي که سبب شده تا به زن با ديد تحقير نگريسته شود مطرح مي نمايند و اهل فکر و انديشه را بي تأمل مي خوانند تا با توجه به نقش عظيم زن در نظام هستي تدبيري براي چنين وضعيتي بينديشند

جايگاه حقوقي زن در نهج البلاغه(5)

نقصان عقلي زن به تماميت عقلي مرد و نقصان عاطفي مرد به تماميت عاطفي زن ترميم و جبران مي شود و از آنجا که زندگي انسان و کمال او هم محتاج زمينه عاطفي تمام و هم نيازمند عقل تمام است، در اين صورت يک زن و مرد با هم يک واحد تمام انساني را مي سازند و در نتيجه مردان از جهت عاطفي و زنان از جهت عقلاني نسبت به يکديگر احساس نياز مي کنند.