جامعیت اوصاف امیرمؤمنان علی علیه السلام

اصلا علی علیه السلام یک بشر ملکی و دنیوی است که ملکیان از او سخن بگویند یا یک موجود ملکوتی است که ملکوتیان او را اندازه گیری کنند؟ اهل عرفان درباره او جز با سطح عرفانی خود و فلاسفه و الهیون جز با علوم محدوده خود با چه ابزاری می خواهند به معرفی او بنشینند؟! تا چه حد او را شناخته اند تا ما مهجوران را آگاه کنند؟

علی(علیه السلام) الگوی خوبی ها

این حقیقت پـذیـرفـته شده است که شخصیت علی(علیه السلام) چنان که در قلمرو مکتب های الـهـی (مـنـهای نبوت) در ردیف پیامبرانی مانند ابراهیم، موسی، عـیـسـی، محمد (صلوات الله علیهم) قرار دارد، هم چنان در قلمرو پـیـش تـازان کـاروان انـسانی که تکامل در انسانیت را هدف گیری نموده اند، در صف اول جای گرفته است.

حیات عارفانه امام علی علیه السلام

آن چه در بیان علوی علیه السلام آمده ناظر به نظر منتهی به رؤیت است . نه منقطع از آن، زیرا این نظر خصوصی که به اذن خدای سبحان صورت پذیرفته باعث حضور همه اشیا و اشخاص شده

گذری بر نهج البلاغه

آن چنان نیست که فقها اقبالی به نهج البلاغه نداشته باشند . نهج البلاغه یکی از منابع وسائل الشیعه است . چیزی که هست مرحوم رضی اسناد خطبه ها و نامه های نهج البلاغه را حذف کرده و متون آن ها را آورده است، چون او نسبت آن ها را به امام علی علیه السلام ثابت و روشن می دانست و نیازی به ذکر سند نمی دید، ولی طول زمان آن تواتر یا استفاضه را کاهش داده است .

یار مهربان زلال نهج البلاغه

... من بنده ای از بندگان خدا را به سوی شما روانه کردم، که در روزهای پر خطر... نمی خوابد و در لحظات ترس از دشمن روی بر نمی تابد... به سخنش گوش فرا دهید و فرمانش را آنجا که برابر حق است پیروی کنید... با اینکه خودم بیشتر به او نیاز داشتم او را به سوی شما فرستادم و شما را بر خود... ترجیح دادم، زیرا که دلسوز و خیرخواه شماست و نیز در برابر دشمنانتان دلیر و بی پرواست.

معرفت علی (ع) و ولایت الهی

معرفت آن حضرت (علیه السلام) نظیر شناخت جهان عینی، دارای مراتب متنوع است، زیرا مبنای معرفت برخی، حس و تجربه احساسی است، و مدار شناخت بعضی، تعقل و برهان عقلی است و پایه ادراک گروه دیگر، شهود و عرفان قلبی . آنانکه موجودهای عینی جهان آفرینش را با مبنای حس و تجارب احساسی می شناسند.

درآمدی بر معرفت پژوهی در نهج البلاغه

از مراجعه به واژه های معرفت شناختی در نهج البلاغه، به دست می آید که حقیقت شناخت، شبیه حقیقت نور است. امام علی(ع) در موارد زیادی واژه نور را برای علم استعاره آورده اند. همان طور که می دانید حقیقت نور «ظاهرٌ بنفسه و مظهرٌ لغیره» است، پس حقیقت علم هم «ظاهرٌ بنفسه و مظهرٌ لغیره» است.