كسى كه چيزى از او خواسته اند تا وعده نداده آزاد است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه (سید جعفر شهیدی)  >  دو نعمت نا پایدار ( حکمت شماره 426 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

426- وَ قَالَ (عليه السلام) :لَا يَنْبَغِي لِلْعَبْدِ أَنْ يَثِقَ بِخَصْلَتَيْنِ الْعَافِيَةِ وَ الْغِنَى بَيْنَا تَرَاهُ مُعَافًى إِذْ سَقِمَ وَ بَيْنَا تَرَاهُ غَنِيّاً إِذِ افْتَقَرَ .


متن فارسی

(و فرمود:) بنده را نسزد كه به دو خصلت اطمينان كند: تندرستى و توانگرى. چه آنگاه كه او را تندرست بينى ناگهان بيمار گردد و آنگاه كه توانگرش بينى ناگهان درويش شود.

 

قبلی بعدی