1295. نظر در عيب خود
من نظر فى عيب نفسه، اشتغل عن عيب غيره.
هر كه در عيب خود بنگرد، عيب ديگران را از ياد ببرد. (1)
1296. رابطه عيب و بخت
عيبك مستور ما اءسعدك جدك.
عيب پنهان است تا بختت (و اقبال دنيا) به سوى تو است. (2)
1297. بزرگ ترين عيب
اءكبر العيب اءن تعيب ما فيك مثله.
بزرگ ترين عيب آن است كه آن چه را كه خود دارى، بر ديگر عيب شمارى. (3)
1298. راز جامه حيا
من كساه الحياة ثوبه، لم ير الناس عيبه.
هر كه را جامه حيا بپوشاند، عيب او از مردم نهان ماند. (4)
1299. پوشاندن عيوب ديگران
من اءشرف اءعمال الكريم، غفلته عما يعلم.
از كارهاى شرافتمندانه مرد كريم آن است كه از آن چه كه مى داند خود را به غفلت مى زند (و عيب ديگران را ناديده مى پندارد). (5)
1300. عيب آدمى
لا يعاب المرء بتاءخير حقه، انما يعاب من اءخذ ما ليس له.
آدمى را عيب نيست كه حقش به تاءخير افتد، همانا عيب آن است كه دست به ناحق برآرد. (6)
--------------------------
1-حكمت 349.
2-حكمت 51.
3-حكمت 353.
4-حكمت 223.
5-حكمت 222.
6-حكمت 166.

منبع :نهج البلاغه موضوعی (عباس عزیزی) ناشر:صلاة ؛چاپ عترت ؛محل نشر:قم سال نشر: ١٣٨٠