چون سختى ها به نهايت رسد، گشايش پديد آيد، و آن هنگام كه حلقه هاى بلا تنگ گردد آسايش فرا رسد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( محمد دشتی)  >  ياد مشكلات هجرت ( خطبه شماره 236 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

236-  و من كلام له (عليه السلام) اقتص فيه ذكر ما كان منه بعد هجرة النبي (صلى الله عليه وآله) ثم لحاقه به :
فَجَعَلْتُ أَتْبَعُ مَأْخَذَ رَسُولِ اللَّهِ (صلى الله عليه وآله) فَأَطَأُ ذِكْرَهُ حَتَّى انْتَهَيْتُ إِلَى الْعَرَجِ .
قال السيد الشريف رضي الله عنه : في كلام طويل ، قوله (عليه السلام) فأطأ ذكره من الكلام الذي رمى به إلى غايتي الإيجاز و الفصاحة أراد أني كنت أعطى خبره (صلى الله عليه وآله) من بدء خروجي إلى أن انتهيت إلى هذا الموضع فكنى عن ذلك بهذه الكناية العجيبة .


متن فارسی

(از هجرت و پيوستن به پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) سخن مى گويد):
خود را در راهى قرار دادم كه پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) رفته بود، و همه جا از او پرسيدم تا به سرزمين «عرج» رسيدم.
«اين جملات در يك سخن طولانى آمده است، جمله «فأطأ ذكره» (در همه جا از او مى پرسيدم.) يكى از سخنانى است كه در اوج فصاحت قرار دارد، يعنى خبر حركت پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) از ابتداء حركت تا پايان به من مى رسيد، كه امام اين معنا را با كناية آورده است) .

قبلی بعدی